... και οι δυο Πακιστανοί

Η ρητορική του μίσους που αναπτύσσεται από ορισμένους και κυρίως η εφαρμογή τέτοιων πρακτικών σε μεμονωμένα περιστατικά θα πρέπει να μας βάλει όλους σε ένα σοβαρό προβληματισμό. Να ανοίξουμε τα κιτάπια μας και να δούμε προσεκτικά που έχουν οδηγήσει τις κοινωνίες γενικότερα στο παρελθόν και τη χώρα μας ειδικότερα τέτοια φαινόμενα.

Από την άλλη ας ρίξουμε λίγο περισσότερο φως σε συμβάντα όπως αυτό με τους δυο φουκαράδες που θυσιάστηκαν για να σώσουν δυο γερόντους.

«Πεθαίνουν ωραίοι ως Έλληνες οι γηγενείς - ενώ είναι εντελώς άχρηστοι ακόμη και όταν σκοτώνονται οι μετανάστες: δύο πακιστανοί εργάτες πήγαν να σώσουν δύο ηλικιωμένους ημεδαπούς και όχι μόνο δεν τα κατάφεραν αλλά σκοτώθηκαν και οι ίδιοι. Το ανόητο ζευγάρι των γερόντων προσπαθούσε να περάσει με αυτοκίνητο από σημείο σιδηροδρομικών γραμμών όπου δεν υπήρχε καν διάβαση, κόλλησαν στις γραμμές, πήγαν να τους βγάλουν οι δύο Πακιστανοί, έφθασε το τρένο, τους τσάκισε όλους» σημειώνει ειρωνικά και όχι άδικα ο Ψυχογιός στη στήλη του στο σημερινό ΒΗΜΑ.

«… Μάνες τούς κλαίνε, παιδιά και γυναίκες τούς κλαίνε, δεν ξέρω. Μπορεί και να μην το μάθω ποτέ• γιατί δεν ήταν ηρωικός θάνατος με στόχο τους Τσολάκογλου και με αίτημα κρεμάλες για να μεταδοθούν λεπτομέρειες, ανόητο ατύχημα ήταν. Δεν χρειάζεται καλούς σαμαρείτες η χώρα, εκδικητές θέλει» καταλήγει.