Ωστε λοιπόν αυτό έχουμε γίνει; Τουρίστες στον ίδιο μας τον τόπο, ακόμη και σήμερα, έπειτα από τρία χρόνια εξοντωτικής κρίσης και ανατροπής των δεδομένων της ζωής μας; Ανακαλύπτουμε την ελληνικότητα μέσα από φολκλορικές εικόνες, που τις βαφτίζουμε «εμπειρίες», γιατί έχουμε προαποφασίσει τι θα δούμε σ' αυτές, τι θα ζήσουμε μέσα τους; Η γνήσια Ελλάδα, που την αναζητούμε ως αντίδοτο στην Ελλάδα του μνημονιακού ζόφου, είναι η Ελλάδα των αργών ρυθμών, της ακινησίας των παραδόσεων, της ησυχαστικής φυγοκοσμίας; Δεν είδα κανέναν από τους «αναβαπτισμένους» στην κολυμπήθρα της θερινής μαγείας, οι οποίοι εκθείαζαν μεταξύ άλλων τα υπέροχα τοπικά κρασιά, να αφιέρωσε κάποια προσοχή στους νέους οινοποιούς, που επιστρέφουν στην ύπαιθρο με μόρφωση, τεχνογνωσία και μεράκι για να δημιουργήσουν καινούργιες ποικιλίες και να προωθήσουν την εξαγωγή τους στο εξωτερικό. Ή να ξόδεψε μερικά λόγια για τις οργανωμένες ομάδες των επίσης νέων και ανήσυχων Ελλήνων που καλλιεργούν συστηματικά εναλλακτικές μορφές τουρισμού, με τον συνδυασμό ψυχαγωγίας, μάθησης και συνεργασίας.
Αν οι διακοπές μπορούν να ανοίξουν στην ψυχή μας ένα παράθυρο αισιοδοξίας, αυτό δεν μπορεί να βλέπει προς ένα παρελθόν όχι απλώς μυθοποιημένο αλλά αποστραγγισμένο από κάθε ικμάδα δημιουργικότητας και επινοητικότητας, από κάθε ρυάκι που οδηγεί στην καινοτομία.
Εξάλλου, ένα πράγμα που δεν έμαθα από τους υμνητές του ελληνικού ονείρου θερινής νυκτός είναι το εξής: ο δωρικός κυρ Βαγγέλης και η περίφροντις κυρα-Μαρία έκοβαν άραγε αποδείξεις για τις ευλογίες που επιδαψίλευαν, με το αζημίωτο, στους εκστατικούς παραθεριστές;
Καταλήγει ο Κούρτοβικ στο άρθρο του με τίτλο "Όνειρο ελληνικής θερινής νυκτός" στα ΝΕΑ, 2-9-12.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου