Τι θα πούμε στα παιδιά μας...

Και ενώ η μπόχα μας έχει σπάσει τη μύτη. Κι ενώ ανακυκλώνουμε τα ίδια και τα ίδια. Και ενώ συνεχίζουμε τις γνωστές σάχλες και μπούχλες σε τοπικό επίπεδο για δήθεν πράγματα σοβαρά, αναλωνόμαστε σε συγγενείς, παρακμιακούς, μάσκες και τσίκνες σε ένα πνεύμα καφενείου. Αν αυτό δεν είναι το νερό στο γνωστό μύλο τότε τι είναι;

"...  Η χώρα βυθίζεται και οι ταγοί της έχουν ως πρώτο μέλημα πώς θα βάλουν περισσότερα εμπόδια -από τα κλειστά επαγγέλματα, μέχρι τη γραφειοκρατία και μέχρι τα «ελληνόμετρα»- σε όποιον από τη νέα γενιά θέλει να διαφοροποιηθεί και να προκόψει. Συντηρητικοί γραφειοκράτες, στρατιωτικοί, δικαστές, πολιτικοί κ.λπ. παίζουν με τους φόβους του λαού και τη σύγχυση που προκαλεί η κρίση. Θέλουν για ίδιον όφελος να αναπαράγουν αυτούσιο το μοντέλο που μας οδήγησε στη χρεοκοπία. Μπορεί, π.χ., κάποιος νέος να προχωρήσει σε κάποιο κόμμα, αν δεν είναι κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση των προηγούμενων; Σε όλα τα πεδία απαγορεύεται να δοκιμασθούν νέες συνταγές, νέες λύσεις. Η χώρα βουλιάζει επειδή οι γενιές της χρεοκοπίας δεν αφήνουν τίποτε το διαφορετικό να ανθήσει.

Ετσι καταλήξαμε μια χώρα που αντί να εξάγει προϊόντα εξάγει τους μελλοντικούς της παραγωγούς. Αντί να επιτρέπει στα πιο δημιουργικά παιδιά της να δημιουργήσουν εδώ, προτιμά να τα στέλνει στα ξένα, όπου έχουν περισσότερες επιλογές και περισσότερη ελευθερία να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους.

Τα Ελληνόπουλα προκόβουν σε κάθε γωνιά της γης, στις χώρες δηλαδή που δεν ελέγχουν το «γένος» και ενθαρρύνουν την πρόοδο. Εδώ, οι γενιές της βολής και της αριστεροδεξιάς συντήρησης, καταφέραμε να κάνουμε την Ελλάδα αγνώριστη. Στο χέρι των νέων Ελλήνων με ανοιχτούς ορίζοντες (αν και τα δύο αυτά πρέπει να είναι ταυτόσημες έννοιες) είναι να μη μας αφήσουν να συνεχίσουμε αυτό το εθνικό έγκλημα..."

Είναι η κατάληξη του Πάσχου Μανδραβέλη από άρθρο του στην Καθημερινή της 3/3/13.