Γράφει ο Παπαχελάς στη σημερινή Καθημερινή με τίτλο "η άρνηση των σοβαρών και ικανών":
"Γκρινιάζουμε
όλοι μας γιατί δεν βλέπουμε τη μεγάλη και ριζική ανανέωση του πολιτικού
προσωπικού της χώρας που όλοι θα θέλαμε και ονειρευόμαστε. Εχει ρωτήσει κανείς
όμως τα νέα, «άφθαρτα» πρόσωπα που έχουν πετύχει στον στίβο της πραγματικής
αγοράς κατά πόσον θέλουν να εμπλακούν με την πολιτική; Γιατί από αυτά που ακούω
γύρω μου, αντιλαμβάνομαι πως και ο... Θεός ο ίδιος να τους ζητήσει να
ασχοληθούν με την πολιτική ή να αναλάβουν κάποια θέση ευθύνης στο Δημόσιο, δεν
θα δεχθούν και πολύ εύκολα.
Δεν είναι μικρό πρόβλημα αυτό για τη χώρα. Εχουμε διαμορφώσει συνθήκες ζούγκλας στον δημόσιο διάλογο, οι οποίες λειτουργούν αποτρεπτικά για πολλούς ανθρώπους που θα ήθελαν να βοηθήσουν τον τόπο. Οι εποχές δεν είναι ούτως ή άλλως εύκολες. Οι επαγγελματίες προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα μέσα στην κρίση και είναι προσηλωμένοι στην επιβίωση. Δύσκολα αφήνει κανείς τη δουλειά του για να μπει στο καμίνι της πολιτικής.
Δεν θέλω να δικαιολογήσω το πώς λειτουργούν τα κόμματα και οι απερίγραπτοι μηχανισμοί τους. Κάθε άλλο, έχουμε όλοι καταλάβει ότι μοιάζουν με παραθρησκευτικές οργανώσεις που φροντίζουν να κλείνουν τα παντζούρια γιατί φοβούνται ότι θα μπει φως και θα ξορκίσει την καμαρίλα. Είναι εκπληκτικό το πώς οι μηχανισμοί καταλήγουν πάντοτε σε αυτοκτονικές λύσεις. Ξέρει το Α ή Β κόμμα ότι το συμφέρει να στηρίξει έναν ανεξάρτητο ή ημιανεξάρτητο υποψήφιο, αλλά απλά δεν αντέχει να το πει στους δικούς του. Αλλο όμως αυτό το σύνδρομο της εσωστρέφειας και άλλο η πραγματικότητα της άρνησης εκ μέρους σοβαρών και ικανών ανθρώπων στις σπάνιες στιγμές που τα κόμματα και οι ηγεσίες τους κάνουν υπερβάσεις.
Βεβαίως για να είμαστε ειλικρινείς το απόλυτα τοξικό περιβάλλον που διώχνει ή πνίγει οτιδήποτε υγιές το έφτιαξε το κομματικό-μηντιακό σύστημα, έτσι ώστε να αυτοανακυκλώνεται. Η χώρα έχει πληρώσει ακριβά την έλλειψη εφεδρειών και ικανού πολιτικού προσωπικού. Και το χειρότερο είναι ότι η κρίση πριμοδότησε τους γραφικούς, τους οπαδούς της τρέλας και τους εχθρούς της κοινής λογικής. Και ως θέαμα είναι διασκεδαστικό, ως αποτέλεσμα όμως..."
Δεν είναι μικρό πρόβλημα αυτό για τη χώρα. Εχουμε διαμορφώσει συνθήκες ζούγκλας στον δημόσιο διάλογο, οι οποίες λειτουργούν αποτρεπτικά για πολλούς ανθρώπους που θα ήθελαν να βοηθήσουν τον τόπο. Οι εποχές δεν είναι ούτως ή άλλως εύκολες. Οι επαγγελματίες προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα μέσα στην κρίση και είναι προσηλωμένοι στην επιβίωση. Δύσκολα αφήνει κανείς τη δουλειά του για να μπει στο καμίνι της πολιτικής.
Δεν θέλω να δικαιολογήσω το πώς λειτουργούν τα κόμματα και οι απερίγραπτοι μηχανισμοί τους. Κάθε άλλο, έχουμε όλοι καταλάβει ότι μοιάζουν με παραθρησκευτικές οργανώσεις που φροντίζουν να κλείνουν τα παντζούρια γιατί φοβούνται ότι θα μπει φως και θα ξορκίσει την καμαρίλα. Είναι εκπληκτικό το πώς οι μηχανισμοί καταλήγουν πάντοτε σε αυτοκτονικές λύσεις. Ξέρει το Α ή Β κόμμα ότι το συμφέρει να στηρίξει έναν ανεξάρτητο ή ημιανεξάρτητο υποψήφιο, αλλά απλά δεν αντέχει να το πει στους δικούς του. Αλλο όμως αυτό το σύνδρομο της εσωστρέφειας και άλλο η πραγματικότητα της άρνησης εκ μέρους σοβαρών και ικανών ανθρώπων στις σπάνιες στιγμές που τα κόμματα και οι ηγεσίες τους κάνουν υπερβάσεις.
Βεβαίως για να είμαστε ειλικρινείς το απόλυτα τοξικό περιβάλλον που διώχνει ή πνίγει οτιδήποτε υγιές το έφτιαξε το κομματικό-μηντιακό σύστημα, έτσι ώστε να αυτοανακυκλώνεται. Η χώρα έχει πληρώσει ακριβά την έλλειψη εφεδρειών και ικανού πολιτικού προσωπικού. Και το χειρότερο είναι ότι η κρίση πριμοδότησε τους γραφικούς, τους οπαδούς της τρέλας και τους εχθρούς της κοινής λογικής. Και ως θέαμα είναι διασκεδαστικό, ως αποτέλεσμα όμως..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου