Η σκάλα της επιτυχίας σφάλμα - σφάλμα

"… Ήταν να μη φτάσουμε ως εδώ και όλοι ξέρουν πώς φτάσαμε.

Η λογική οδηγεί στην αποδοχή του τεράστιου κόστους που επωμίζεται η κοινωνία. Η οποία δεν είναι άμοιρη ευθυνών. Ανέθεσε ρόλους σε ανεπαρκείς που ήθελαν μόνο να ικανοποιήσουν τις φιλοδοξίες τους. Τώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με τα έργα των χειρών της. Ο καθένας θα πιει το πικρό ποτήρι που του αναλογεί και θα πάρει τα πράγματα από την αρχή. Θα το κάνει πιο εύκολα αν υπάρξουν δύο προϋποθέσεις.

Η πρώτη είναι να βγουν όσο πιο διακριτικά μπορούν από την εικόνα οι «σωτήρες». Θα υποστούμε τη «σωτηρία», αφού δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Αλλά ο πολίτης που πρέπει να θυσιάσει κάτι - άλλος πολλά, άλλος λιγότερα και άλλος τα πάντα - γιατί πρέπει να υποστεί και την ενοχλητική παρουσία όσων τον έφεραν ώς εδώ; Είναι εμπαιγμός να εμφανίζονται ως διαπραγματευτές του μέλλοντος της χώρας οι αποτυχημένοι διαχειριστές του παρόντος της.

Η δεύτερη προϋπόθεση είναι μόλις ολοκληρωθεί αυτός ο κύκλος να στηθούν κάλπες. Οχι γιατί θα αλλάξουν οι όροι του Μνημονίου. Αποτελούν συμβατικές υποχρεώσεις της χώρας - άρα ορίζουν και την οικονομική πολιτική σε βάθος χρόνου. Αλλά για να αποφασίσουν οι πολίτες, έστω για τα πρόσωπα. Να επιλέξουν ποιοι θα διαχειριστούν για λογαριασμό τους τα πράγματα στο τούνελ από το οποίο θα περάσουν αναπόφευκτα. Είναι πρόκληση να εμφανίζονται ως βουλευτές, σε κάθε κόμμα, όσοι εξελέγησαν το 2009 με άλλους όρους, σε άλλες συνθήκες και με άλλα κριτήρια.

Οι προϋποθέσεις αυτές έχουν ως κοινό παρονομαστή την ανανέωση του πολιτικού προσωπικού, με βάση τα νέα δεδομένα. Να φύγουν από τη δημόσια σκηνή όσοι στήριξαν την άνοδό τους στην κάθοδο των άλλων. Ή όπως θα έλεγε η αμερικανίδα ηθοποιός Ρίτα Μέι Γουέστ: «Οσοι ανέβηκαν τη σκάλα της επιτυχίας σφάλμα - σφάλμα".

Είναι η κατάληξη του άρθρου του Λακόπουλου στα ΝΕΑ της 11-2-2012.