Έφαγα 70 εκατομμύρια για να κάνω προεκλογικό αγώνα, αυτά τα λεφτά δεν πρέπει να τα πάρω πίσω; Είπε ένας υποψήφιος κάποιου κόμματος προς το κόμμα του όταν αυτό ανέλαβε την εξουσία. Και το κόμμα άκουσε προσεκτικά, βρήκε λογικό το αίτημα και τον διόρισε πρόεδρο σε ένα μεγάλο οργανισμό. Με ένα μισθό ναααααααααααα, μετά συγχωρήσεως…
Ένας άλλος ηλίθιος που έκανε τον συνδικαλιστή με κομματικές πλάτες, όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και το κόμμα του πήρε την εξουσία, πήγε και τους είπε: μπορεί μεν, μπορεί δε αλλά εγώ τόσα χρόνια εισέπραττα το φτύσιμο για το κόμμα. Δεν πρέπει τώρα να δω το φως μου; Και το κόμμα άκουσε προσεκτικά, βρήκε λογικό το αίτημα και του έδωσε το φως του. Τον έβαλε, τον άνθρωπο, να διοικεί ένα μεγάλο τσούρμο από επιστήμονες που είχανε πάει και στο πανεπιστήμιο και ξέρανε (;) πόσα απίδια βάζει ο σάκος… Και περνάγανε οι καιροί και ζούσε αυτός καλά και οι άλλοι κλαίγανε τη μοίρα τους, γιατί ήταν άξιοι της μοίρας τους.
Πόσες τέτοιες περιπτώσεις έχει ζήσει η επικράτεια και που δεν τις πήραμε είδηση…«Ο αγώνας για την αποκομματικοποίηση του κράτους πρέπει να είναι διαρκής. Ανεξαρτήτως κυβέρνησης και χρώματος», γράφει ο Μανδραβέλης στη σημερινή Καθημερινή (2-10-09) σχολιάζοντας τις δηλώσεις του Γ. Α. Παπανδρέου με αφορμή τις εκλογές της Κυριακής (4-10-09).
«Ειδικά το μέτρο της προκήρυξης μέσω Διαδικτύου «όλων των θέσεων πολιτικής ευθύνης, ακόμα και στο ανώτερο επίπεδο από τους Γενικούς Γραμματείς, τα Διοικητικά Συμβούλια των ΔΕΚΟ μέχρι και το Περιφερειακό Δημόσιο Νοσοκομείο» μπορεί να γίνει ο μοχλός για το τσάκισμα του κομματικού κράτους που μαστίζει την χώρα από την απελευθέρωση και εντεύθεν» σημειώνει σχολιάζοντας ο Μανδραβέλης τις δηλώσεις του Παπανδρέου.
Ας μη γελιόμαστε όμως, αλλαγές τέτοιου τύπου δεν μπορούν να γίνουν από τη μια μέρα στην άλλη. Θυμάστε το «στις 17 πεθαίνει η δεξιά, στις 18 σοσιαλισμό»; Μην ξαναλέμε πάλι μπούρδες. Είπαμε ως λαός τη σηκώνουμε την υπερβολή, αλλά όχι και δίδυμα ξαδέρφια…
Η παράδοση, που συχνά επικαλούμαστε για να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα, είναι πανίσχυρη. Μακάρι η πρόταση για αξιοκρατία στο δημόσιο να ξεκινήσει, έστω, και σαν διαδικασία. Η αναξιοκρατία είναι ότι χειρότερο μπορεί να υπάρξει σε μια κοινωνία. Είναι ίσως η σοβαρότερη αιτία για την παρακμής της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου