Γράφει ο Ξυδάκης στην Καθημερινή (28-2-10): "Μια μαυρίλα απλώνεται στη χώρα, ιδίως στα μεγάλα αστικά κέντρα, εκεί όπου ήδη στενάζουν μαγαζιά και μικροεπιχειρήσεις. Πριν ακόμη πλακώσει η ύφεση και στείλει σαραντάρηδες και πενηντάρηδες στην ανεργία, οι ψυχές πλακώνονται από απαισιοδοξία, αυτοϋποτίμηση, αυτολοιδορία· από την ταγκή γεύση της ήττας. Σαν εκκρεμές. Από την έπαρση του Ελληναρά, στη βαθιά αυτοϋποτίμηση του ραγιά. Από την αυθάδεια του αλαζόνα, στην άνευ όρων παράδοση του προσκυνημένου, του ψυχικά ηττημένου.
Πολύ χειρότερη από τη χρεοκοπία, ίσως και από τη μακρά ύφεση που αναγγέλλεται, είναι η μοιρολατρία, το άφημα στην πτώση, η αποδοχή της ήττας χωρίς αγώνα, χωρίς σκέψη. Η απώλεια της πίστης στις ίδιες δυνάμεις. Αυτογνωσία και πίστη χρειαζόμαστε τώρα. Ποιος μπορεί να εμπνεύσει πίστη και κουράγιο σε αυτόν τον δοκιμαζόμενο λαό, τούτη την ώρα της κρίσης; Από πού θα αντλήσουμε κουράγιο, να διορθώσουμε πορεία και να ατενίσουμε το μέλλον; Δεν είναι εύκολη η απάντηση. Στα καφενεία μέμφονται τους πολιτικούς. Ορθά. Πρόδωσαν την εμπιστοσύνη, πολιτεύτηκαν με ψέματα, εμπορεύτηκαν ελπίδες, καλλιέργησαν τη συναλλαγή, αποθέωσαν την αναξιοκρατία και τον νεποτισμό, έσπειραν τη διαφθορά έως τις εσχατιές της διοίκησης. Και η κοινωνία, εκμαυλισμένη, μπουκωμένη trash, υπερδανεισμένη, χωρίς κρίσιμες πληροφορίες, χωρίς γνώση, υπέκυψε, συναλλάχθηκε, ανέχθηκε· χρεοκόπησε ηθικά και ψυχικά, παραδόθηκε και υποτάχθηκε.
Αυτήν την εβδομάδα των παθών, μία από τις πολλές εβδομάδες που θα ’ρθουν, η Ελλάδα την πέρασε πτυόμενη σε όλα τα ευρωπαϊκά μίντια, με τους Ελληνες αποσυνάγωγους και απορριπτέους, παραδομένους στα πιο αρχαϊκά στερεότυπα της «Ευρώπης των λαών και της δημοκρατίας», στα στερεότυπα των βλοσυρών νοικοκυραίων και των κίτρινων φυλλάδων. Χλεύη και ρατσιστικά κλισέ - ίδια με αυτά που αντιμετωπίζουμε εμείς τους πιο αδύναμους. Στερεοτυπική σκέψη, στενομυαλιά, μνησικακία, υποκρισία: η προαιώνια εξάρτυση των κλειστών κοινωνιών. Σαν ξόρκι απέναντι στον ατυχήσαντα: ευτυχώς που δεν είμαστε εμείς, ευτυχώς που το έπαθε αυτός και όχι εμείς, καλά να πάθει, του άξιζε. Ιδού τι απομένει από το πνεύμα της ενωμένης Ευρώπης των λαών, την Ευρώπη της αλληλεγγύης και της συνοχής: η μνησικακία, η μοχθηρία, η κλειστότητα των νοικοκυραίων. Και η μετακύλιση της ενοχής στους ώμους των άτυχων".
Με αφορμή την επίσκεψη στο Α΄Νεκροταφείο Αθηνών και την αντίστοιχη στο λαϊκό του Σχιστού σχολιάζει ότι οι άνθρωποι που στηρίζουν την υγιή Ελλάδα δεν την αξίζουν αυτή την τύχη.
Πραγματικά όμως θα έχουμε λάβει το μήνυμα αν όλα αυτά αποτελέσουν μια νέα αρχή. Αν γίνουν αφορμή να βάλουμε κάποια πράγματα στη θέση τους. Αν η συγκυρία αναδείξει ανθρώπους που δεν θα υπολογίζουν την επανεκλογή τους περισσότερο από το μέλλον αυτού του τόπου και την αξιοπρέπεια των πολιτών του.
Ας δούμε το πρόβλημα κατάματα κι ας το πάρουμε σοβαρά. Ας ελπίσουμε ότι θα αξιοποιήσουμε κάτι από αυτή τη συγκυρία. Η μέχρι τώρα συμπεριφορά μας δεν επιτρέπει να είμαστε αισιόδοξοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου