Μπερτόλδεια

Δεν ξέρω πώς το Οικονομικό Επιμελητήριο Ανατολικής Κρήτης διάλεξε για να παρουσιάσει στη σκηνή την ΚΟΜΕΝΤΙΑ ή τις ΠΑΓΙΔΕΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ ΜΠΕΡΤΟΛΔΟΥ; Με ποια κριτήρια διάλεξε αυτό το έργο; Και πριν από λίγο καιρό, όμως πάλι (πέρσι ή πρόπερσι), η θεατρική ομάδα της Σητείας είχε ξαναπαίξει το ίδιο έργο στην πόλη μας.
Η παράσταση των Στειακών ήταν καλή. Δεν είχαμε τότε καταλάβει όμως γιατί δεν είχε χρησιμοποιηθεί η πολύ καλή μουσική του Ξαρχάκου, η οποία κυκλοφορεί σε CD και την οποία είχε γράψει για την πρώτη (υπέροχη) παράσταση του Λευτέρη Βογιατζή. Αντί αυτής κάποιος ντόπιος μουσικός είχε γράψει κάτι που παρέπεμπε σ' αυτήν. Εν πάση περιπτώσει...
Έχω μια αίσθηση ότι ορισμένοι στην περιφέρεια κάνουν προτάσεις θεωρώντας ότι οι κατοικούντες και παρεπιδημούντες έχουν μεσάνυχτα από Τέχνη, γράμματα και επιστήμη. Δυστυχώς η στενότητα του χώρου και οι διαπροσωπικές σχέσεις πολλές φορές διευκολύνουν τα μάλα τα αλληλολιβανίσματα. Βεβαίως και τα μέσα που χρησιμοποιούνται είναι άνισα. Βεβαίως και οι όποιες πρωτοβουλίες αξιέπαινες. Βεβαίως και πρέπει να τονωθούν αυτές με κάθε τρόπο. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να δημιουργηθεί κάποια όαση. Αλλά να έχουμε και κάποια αίσθηση μέτρου. Αυτό θα μας κάνει όλους καλύτερους. Οι κολακείες σίγουρα δεν λειτουργούν υπέρ της ποιότητας. 
Το έργο του Σκούρτη αναφέρεται στις πανουργίες της εξουσίας, η οποία όταν τα βρίσκει σκούρα με όποιους τολμηρούς και γενναίους διεκδικούν το δίκιο τους δεν διστάζει να τους πάρει το κεφάλι με διάφορες ασήμαντες προφάσεις. Είναι μια ιστορία ανάλογη με τον Κεμάλ του Γκάτσου. Στον Κεμάλ έχουμε έναν νέο από σόι και γενειά βασιλική, στον Σκούρτη έναν χωρικό. Όμως πέρα από το πάρα πολύ καλό θεατρικό κείμενο του Γιώργου Σκούρτη, έχει αφήσει στο λεξικό και τον όρο "Μπερτόλδιος" που σημαίνει την κάθε μορφής ματσαραγκιά της εξουσίας που χρησιμοποιείται για να επιβάλει τις άδικες απόψεις της.
Αξίζει να το δείτε το έργο. Έχει πολλά να πει. Και να θυμηθείτε ότι το θέατρο ανακαλύφθηκε -εδώ σ' αυτή τη χώρα- για να διδάξει. Και ότι η τότε πολιτεία επέβαλλε στους πλούσιους -με το θεσμό της χορηγίας- να χρηματοδοτούν τις θεατρικές παραστάσεις εξ ολοκλήρου. Για να διδαχθεί ο λαός. Το θέατρο ήταν σχολείο. Και οι χορηγοί καμάρωναν για τη συμμετοχή τους σ' αυτό. Τότε όμως....

Το τραγούδι της παράστασης υπάρχει στο youtube, όμως αυτός που έχει κάνει την ανάρτηση έχει μπλέξει τα άκρα του. Άλλα αντί άλλων και εθνικιστικές κορώνες, πράγμα όχι σπάνιο για τις αναρτήσεις στο youtube. Κρίμα.