Αυτά που ξέραμε να τα ξεχάσουμε

Μεγαλώσαμε στις γειτονιές του Πεδίου του Άρεως, του Μουσείου, της Βικτώριας κλπ. Όταν ερχόμαστε στην Αθήνα και περπατάμε –την ημέρα φυσικά- στα ίδια μέρη μας πιάνει κατάθλιψη. Τελευταία πήγαμε να δούμε την Καγιαλόγλου στην Τρικόρφων και για να βγούμε από την περιοχή είδαμε και πάθαμε. Και πάλι καλά θα μου πείτε. Αν περνάς περιστασιακά από κει όμως δεν έχει αίσθηση του τι μπορεί να προκύψει. Έχουμε φύγει καιρό και έχουμε μείνει με την αίσθηση του τότε. Ο Μάινας πριν από λίγο καιρό τη γλύτωσε παρά τρίχα. Και έγινε γνωστό το περιστατικό του ξυλοδαρμού του γιατί έπαιζε στο «Νησί», αλλιώς ποιος θα το μάθαινε; Άντε να βγεις βράδυ στη Χέιδεν, στη Βικτώρια, στην Αχαρνών κλπ. Αυτό που έγινε με τον άτυχο κάτοικο της Ηπείρου ήταν θέμα χρόνου να γίνει.
«Η ανθρώπινη ζωή στην Aθήνα αποτιµάται πολύ φτηνά: Όσο κοστίζει µια κάµερα κι ένα κινητό τηλέφωνο» γράφει ο Πολίτης στα σημερινά ΝΕΑ. Και ο Πρετεντέρης και ο Αναστασιάδης στην ηλεκτρονική έκδοση του Πρώτου Θέματος και σχεδόν όλοι οι πολιτικοί χρονογράφοι κι αναλυτές τις ίδιες διαπιστώσεις κάνουν. «Εκείνοι που έχουν βρεθεί αντιµέτωποι µε τη µανία της νέας γενιάς φονιάδων – είναι πλέον παρά πολλοί – αφηγούνται µε τρόµο ότι έζησαν από τύχη, αφού παρέδωσαν σε χρόνο µηδέν και άνευ όρων τα υπάρχοντά τους. Όπως ακριβώς συµβαίνει στις πόλεις κάθε τριτοκοσµικής χώρας, από το Γιοχάνεσµπουργκ µέχρι το Ρίο.

Η θλίψη για την εν ψυχρώ δολοφονία του ανθρώπου που συνάντησε τον θάνατο την ώρα που θα υποδεχόταν µια νέα ζωή είναι µεγάλη. Μετατρέπεται όµως σε κοινωνική οργή όταν βλέπουµε αναρµόδια και αρµόδια πολιτικά στελέχη να κοκοροµαχούν για το ποιος δήθεν ευθύνεται. Λες και οι πολίτες που υφίστανται καθηµερινά την κακοποίηση της ανυπαρξίας του πολυδάπανου κράτους δεν γνωρίζουν τους υπαίτιους. Για να είναι ξεκάθαρο: οι ευθύνες για τα χάλια της πρωτεύουσας ανήκουν αποκλειστικά και εξίσου στην παρούσα και την προηγούµενη κυβέρνηση. Όσο για την ανεπαρκή και ξεκούρδιστη ελληνική αστυνοµία, είναι µόνο ένα κοµµάτι της διαλυµένης αλυσίδας» καταλήγει ο Πολίτης.