H ζωή πάνω στο νήμα

Τον θυμάμαι στη Νομική στο αμφιθέατρο στο πρώτο μάθημά του μετά τη μεταπολίτευση: «Που είχαμε μείνει;… Ααα, θέλει αρετήν και τόλμη η ελευθερία!»

Κάποιος φίλος μούστειλε το τελευταίο του χειρόγραφο.

Έγραψε 90 λέξεις λίγο πριν πεθάνει στο νοσοκομείο σε ηλικία 89 ετών. Το κείμενο μοιράστηκε από τους συνεργάτες του στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών, μετά το 40ήμερο μνημόσυνό του.

«Προτιμώ τα δύσκολα, όχι τα λαμπερά. Η ζωή πάνω στο νήμα η πιο δύσκολη στιγμή, γι΄ αυτό και η πιο άξια. Πώς αρχίζεις; δύσκολο, πώς τελειώνεις; αυτό πιο δύσκολο. Σαλπάρω ήρεμος για τον άλλο κόσμο. Αυτόν που αφήνω πίσω μου σίγουρα δεν είναι η Ελλάδα μου. Αυτός σίγουρα είναι άλλος τόπος με ανθρώπους άλλης φυλής. Δεν με αφορούν, τι θέλω ανάμεσά τους;; Να΄στε όλοι καλά.

Στον τάφο μου να γράψετε:

Αντιστάθηκε Το 41-44 στην ναζιστική κατοχή. Το 67-74 στην στρατιωτική χούντα. Το 89-96 στην ηθική σήψη

Μετά :

Στην πλημμύρα του άνοου δεν υπάρχει αντίσταση

Και το μετά την πλημμύρα αυτή, δεν υπάρχει πια..

Γ.Α.ΜΑΓΚΑΚΗΣ»