Βιτρίνα πολιτικό δοκίμιο

Υπάρχουν Έλληνες που προβληματίζονται με τους εαυτούς των και Έλληνες που δεν προβληματίζονται. Οι σκέψεις που ακολουθούν αφορούν περισσότερο τους δεύτερους. Είναι όμως αφιερωμένες στους πρώτους.

Αγνοούμε την πραγματικότητα; Μα πώς όχι; Ζούμε δύο φορές πάνω απ’ ότι σηκώνει η τσέπη μας, υποσχόμαστε τα τριπλάσια απ’ αυτά που μπορούμε να κάνουμε, γνωρίζουμε τα τετραπλάσια απ’ αυτά που έχουμε μάθει και αισθανόμαστε (και συναισθανόμαστε) τα πενταπλάσια από όσα πραγματικά νοιώθουμε… Ζούμε, γενικά,  στην υπερβολή. Ή μήπως η υπερβολή είναι η συνισταμένη του εθνικού μας χαρακτήρα;  Όμως, για να είμαστε δίκαιοι, μπορεί να είναι η υπερβολή μια από τις βασικότερες αιτίες της δυστυχίας μας αλλά είναι και η μεγάλη μας δόξα. Γιατί στο αυτοσυναίσθημα, η υπερβολή ονομάζεται λεβεντιά.
Και βέβαια ζυγόν δεν υπομένουμε, αλλά η ελευθερία εκτός από αρετήν και τόλμην θέλει και γνώση και κρίση για να δημιουργήσουμε και κυρίως να λειτουργήσουμε αποτελεσματικά θεσμούς. Γιατί, κακά τα ψέματα, εδώ που έχουμε φτάσει δροσουλίτες βλέπουμε και τους περνάμε για θεσμούς.

Ζούμε στην ακριβότερη χώρα της Ευρώπης σε σχέση με τις αμοιβές που λαμβάνουμε, έχουμε τα περισσότερα τροχαία ατυχήματα, το φτωχότερο εκπαιδευτικό σύστημα, τις μικρότερες κυκλοφορίες βιβλίων, την υψηλότερη τηλεθέαση, για να μη μιλήσουμε για τις συντάξεις, την κοινωνική ασφάλιση, την αξιοκρατία, την εφαρμογή των νόμων  και την ταχύτητα απόδοσης της δικαιοσύνης.

Μόλις τη Δευτέρα 19 τρέχοντος μιλάγαμε, αναφερόμενοι στα πολλά πρόσωπα του Νομού Λασιθίου, για την ανάγκη σήμερα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, να θυμηθούμε όλους αυτούς που πρώτοι δημιούργησαν την Ιστορία, την Τέχνη, την Επιστήμη, την Δημοκρατία. Αυτό που ονομάζουμε Δυτικό Πολιτισμό.

«Σήμερα που ψάχνουμε με το φανάρι για ψηλά αναστήματα στο δημόσιο χώρο νομίζουμε ότι έχουμε χρέος να ανατρέξουμε και να θυμηθούμε όλους αυτούς που έδωσαν υπόσταση σ’ αυτή τη χώρα ορμώμενοι από κάθε γωνιά της», λέγαμε.

Περικλής Ξανθίππου Αθηναίος. Λέει σχετικά ο Πλούταρχος: «Την πόλη εκ μεγάλης μεγίστην ποιήσας και γενόμενος δυνάμει πολλών τυράννων ή βασιλέων υπέρτερος κατά μια μνα μείζονα την ουσία ουκ εποίησεν».  Θερμή παράκληση, μέρες πούνε, μην κάνετε πονηρούς συνειρμούς… Ο Περικλής, όπως είναι γνωστό, έτρεμε τον εξοστρακισμό, δηλαδή την υποχρεωτική εξορία για δέκα χρόνια από την πόλη. Δεν ξέρω αν θα πρέπει να το ξανασκεφτούμε σήμερα…

Δημοσθένης Δημοσθένους Παιανιεύς: «Δει δη χρημάτων και άνευ αυτών ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων». Μα είναι κουβέντες αυτές να λέγονται τέτοιες ώρες… Με τον πόνο μας θα παίζουμε;

Ή, ο άλλος, ο Πλάτων; «Πάσα επιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης και της άλλης αρετής, πανουργία, ου σοφία φαίνεται». Για να κοπιάσει, ο ευρύστερνος, να δει και να μάθει «πώς στήνονται οι δουλειές» στις μέρες μας, που θα ’λεγε και ο μαιτρ Τσιφόρος.

Δυστυχώς είμαστε σε σταυροδρόμι. Ανατολή της Δύσης ή Δύση της Ανατολής; Όπως και νάχει στα σταυροδρόμια γίνονται τα περισσότερα ατυχήματα.

Η κυρία Μαρία Καρτέρη-Σιγανού είχε δεν είχε και πάλι συνέθεσε με την ευκαιρία των εορτών το πολιτικό της δοκίμιο στη βιτρίνα του «Πολύπλευρου».

Κατασκεύασε η ίδια τις προτομές και έγραψε στη βάση τους τις διαχρονικές ρήσεις. Περικλής, Πλάτων,  Δημοσθένη και δίπλα τους οι «αγανακτισμένοι» με το πικρό χιούμορ στα πλακάτ. Πολιτικό χρονογράφημα; Λίβελλος; Σκώμμα; Σάτιρα; Πικρό χιούμορ;  Όχι. Μια βιτρίνα πολιτικό δοκίμιο. Αν περάσετε από το «Πολύπλευρο» αξίζει να σταθείτε λίγο στη βιτρίνα του να απολαύσετε την Τέχνη της κας Καρτέρη-Σιγανού, να κάνετε τις συγκρίσεις και να προβληματισθείτε. Και του χρόνου να ’μαστε καλύτερα κυρία Μαρία και κύριε Μανώλη.