Τα ελικόπτερα

Όταν έφυγε από τα "300 υπουργεία" (την ΕΡΤ) ο Βασίλης Βασιλικός έγραψε το μυθιστόρημα "Το ελικόπτερο". Ήταν αρχές της δεκαετίας του '80. Η ιδέα βασιζόταν στην αγορά ενός ελικοπτέρου από την ΕΡΤ για να έχει γρήγορη πρόσβαση στα γεγονότα και στην είδηση. Τώρα βέβαια κάθε σοβαρό κανάλι έχει το δικό του ελικόπτερο.

Το ελικόπτερο, ως έννοια, τα τελευταία χρόνια έχει προσφέρει το όνομά του για να χαρακτηρίσει πολλούς γονείς, στην Αμερική αρχικά απ' όπου και ο όρος "γονείς-ελικόπτερα", αλλά και στις άλλες χώρες του δυτικού κόσμου.

Όσοι ασχολούμαστε με την εκπαίδευση διαπιστώνουμε ολοένα και περισσότερο τα τελευταία χρόνια πως τα παιδιά έρχονται στο σχολείο και δεν χαίρονται, δεν δείχνουν να ευχαριστούνται με τίποτα. Φαίνεται ότι βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία. Έρχονται γιατί πρέπει να έλθουν να πάρουν το χαρτί.

Λείπουν από το μάθημα για να κάνουν δουλειές που μπορούσαν να κάνουν το απόγευμα. Όταν τους το παρατηρείς απαντούν: το απόγευμα έχω μαθήματα, εννοώντας φροντιστήρια.

Πίσω από όλα αυτά οι "γονείς-ελικόπτερα" που υπερύπτανται των παιδιών τους προσφέροντάς τους ασφικτική καθοδήγηση, προστασία και "φονικά" σφιχταγκαλιάσματα. Ούτε χώρο να αναπτυχθούν τους αφήνουν, ούτε και καμιά αυτονομία τους επιτρέπουν. Η μπακέτα του μαέστρου είναι απόλυτη.

Φαίνεται ότι επικρατούσα αντίληψη είναι πως "καλός γονιός δεν είναι αυτός που αγαπά, μαλώνει και «ορμηνεύει», το παιδί, αλλά ο «ψαγμένος», αυτός που ασχολείται διαρκώς μαζί του, που από πολύ νωρίς κάνει τη σωστή έρευνα αγοράς και του προσφέρει τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που θα συμβάλουν στην ταχεία και «ποιοτική» ανάπτυξή του. Θα πάει το βρέφος για μασάζ, θα προμηθευτεί τη συσκευή που αποκωδικοποιεί το κλάμα του, θα αγοράσει τα ντιβιντί «Βaby Mozart» και «Baby Beethoven» που απευθύνονται ακόμα και σε βρέφη τριών μηνών. Αργότερα θα αναζητήσει το καλό ωδείο, σχολείο, φροντιστήριο, θα επιτηρεί διαρκώς το παιδί μέσω του κινητού τηλεφώνου (αν διαθέτει και GPS τόσο το καλύτερο), θα το προφυλάσσει από υπαρκτούς και φανταστικούς κινδύνους, θα του προσφέρει εμπειρίες, ερεθίσματα και ευκαιρίες για «δημιουργική απασχόληση», θα το τυλίξει με εκατοντάδες γεύσεις, ρούχα, παιχνίδια, γκατζετάκια, ντιβιντί. Ομως τα παιδιά που γίνονται το επίκεντρο του γονεϊκού σύμπαντος, προσγειώνονται άσχημα όταν διαπιστώνουν ότι δεν συμβαίνει το ίδιο στον σχολικό και φιλικό μικρόκοσμό τους", σημειώνει στο άρθρο της "Σου τα δίνω όλα εκτός από ελπίδα" η Μαριάννα Τζιαντζή στην Καθημερινή της 24-5-09.

Τα παιδιά, βέβαια, που μεγαλώνουν κατ' αυτόν τον τρόπο, που δεν μαθαίνουν για την ήττα, την αποτυχία, την απόρριψη, τη στέρηση, την αναμονή, τα πραγματικά προβλήματα και το πραγματικό περιβάλλον, έξω από την γονεϊκή προστασία, που αναπτύσσονται με τα οράματα του μυθικού κόσμου της τηλεόρασης, όταν θα έρθουν αντιμέτωπα με τη ζωή την ίδια, να δούμε ποιος θα δικαιολογήσει τις επόμενες κινήσεις τους. Όταν το ελικόπτερο και αυτοί μαζί του θα ακολουθήσει την τρελή πορεία προς τις χαράδρες της ζωής...

Ολόκληρο το άρθρο της Μ. Τζιαντζή: Aποτυπωματα