Αισιοδοξία... πόση;

Αν κοιτάξεις απλά τις μελέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα διαπιστώσεις χωρίς μεγάλο κόπο ότι είμαστε από τις τελευταίες χώρες στους μισθούς και τις συντάξεις, έχουμε τους περισσότερους υπαλλήλους αναλογικά και επίσης τα μεγαλύτερα ποσοστά ανασφάλιστης εργασίας.

Πάμπολλα νέα παιδιά τελειώνουν το πανεπιστήμιο αντικρίζουν την ελληνική πραγματικότητα και σκέφτονται το εξωτερικό, όπου θα βρουν καλύτερο επίπεδο μόρφωσης και καλύτερους μισθούς.

Τα καλύτερα μυαλά αφήνουν την υπεραξία στα ξένα. Ποιος νοιάζεται γι’ αυτό; Όλοι το καταλαβαίνουμε: η πολιτική-οικονομική κατάσταση είναι αυτή που τους εξωθεί στο «απονενοημένο». Όμως αυτό βολεύει τους διαχειριστές της εξουσίας, αφού το κενό συμπληρώνεται με την προώθηση των εντός των τειχών. Των δικών μας παιδιών που ναι μεν ο ΑΣΕΠ, αλλά και η προϋπηρεσία που δεν την φτάνουν τα διδακτορικά και τα άλλα, η οποία βεβαίως βεβαίως αποκτήθηκε δια του «αρραβώνος» και η οποία φωτογραφήθηκε στην σχετική προκήρυξη του ΑΣΕΠ για μόνιμο διορισμό. «Το μέσο και η αξιοκρατία στη σύγχρονη Ελλάδα», ως διδακτορική διατριβή θα έκανε πάρα πολλούς να χάσουν τον ύπνο τους.

Φοβάμαι, όμως, ότι δεν το έχουμε δει όλο το έργο ακόμα. Τις συνέπειες των πράξεων αυτών θα τις δούμε στα προσεχώς και δεν θα είναι κωμωδία το φιλμ.

Αφορμή το άρθρο: «Μετανάστης στον τόπο σου»