Κυριακή πρωί

Παρακολουθώντας αποσπασματικά ΝΕΤ και MEGA Κυριακή πρωί άρχισα να χάνω τον προσανατολισμό μου. Η υποκρισία, η ψευτιά, η κουτοπονηριά και ο ερασιτεχνισμός στο μάξιμουμ. Που απευθύνονται αυτοί οι άνθρωποι; Σε ηλίθιους; Σε αφελείς; Μήπως δεν γνωρίζουν την ελληνική πραγματικότητα γύρω τους; Μάλλον όχι. Μάλλον σε ανθρώπους που θυμούνται τα γεγονότα των τριών τελευταίων ημερών. Κάθε μέρα ξεχνάμε την τέταρτη μέρα και όλες τις προηγούμενες από την τρέχουσα. Και που πιστεύουμε ότι εμείς, προσωπικώς, είμαστε μια ειδική περίπτωση σε όλα αυτά που γίνονται γύρω μας.
Ποιος μπορεί να πιστεψει, ειλικρινά, ότι όλα αυτά που γίνονται γύρω μας γίνονται για το καλό μας;
Ποιος μπορεί να πιστέψει ότι αυτοί που οδήγησαν το σκάφος στα βράχια και το εγκατέλειψαν πρώτοι θα αρχίσουν να βγαίνουν σιγά σιγά και να ζητάνε και ρέστα;
Και όμως αυτά γίνονται.