Ο Μανώλης είναι γιός του αειμνήστου μεγάλου Ηρακλειώτη ζωγράφου Δημήτρη Σαριδάκη. Γεννήθηκε στο Ηράκλειο το 1961, όπου και ζει, και είναι πτυχιούχος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών του ΕΜΠ.
Έργα του έχει παρουσιάσει στο κοινό σε αρκετές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στις αίθουσες Τέχνης των Αθηνών, Ηρακλείου, Άνδρου, Θεσσαλονίκης, Χανίων, Πάτρας και Νέας Υόρκης. Ο Μανόλης Σαριδάκης έχει φιλοτεχνήσει και για το περιοδικό μας αρκετά έργα.
Τελευταίο του έργο η ολική τοιχογράφηση του πρόσφατα ανακαινισμένου κοιμητηριακού ναού των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, στο Ηράκλειο.
Με τον Μανώλη Σαριδάκη για την «Αμάλθεια» κάναμε την παρακάτω κουβέντα:
-Έχετε μαθητεύσει δίπλα στους Μόραλη, Μυταρά, Τέτση, Κεσανλή και στα άλλα "ιερά τέρατα" της σύγχρονης ελληνικής ζωγραφικής. Ποια η επίδρασή τους στην προσωπικότητα και το έργο σας
-Η διδασκαλία του Μόραλη από την πρώτη κιόλας χρονιά στα εργαστήρια της σχολής, το 1982, οδήγησε τη ζωγραφική μας στην αφαίρεση, που είχε να κάνει με τη λιτότητα τόσο στη σύνθεση όσο και στο χρώμα. Εξάλλου και το προσωπικό ζωγραφικό ύφος του ίδιου του δασκάλου εκείνη την περίοδο είχε καταλήξει , αφού πρώτα είχε περάσει από ένα αποκαθαρμένο ρεαλισμό, στη γεωμετρική αφαίρεση. Αυτό το διάστημα επιστρέφει στην Αθήνα από το Παρίσι ο Ν. Κεσανλής που με τους επαναπροσδιορισμούς του στα θέματα της τέχνης, επιχειρεί να την απομακρύνει από τις συμβατικές της τοποθεσίες. Ο Τέτσης, ο Κοκκινίδης και οι άλλοι ζωγράφοι καθηγητές της σχολής με τις εκθέσεις τους στους κεντρικούς εκθετήριους χώρους μας οδηγούν στα «μετόπισθεν της όρασης», στη διανοητική δηλαδή επεξεργασία της εικόνας, την αφαίρεση που είπαμε. Το μετά τη μεταπολίτευση σπουδαστικό πλαίσιο, ο χώρος του Πολυτεχνείου με την ιδιαίτερη του βαρύτητα, η αστική συνείδηση των κατοίκων του κέντρου, δημιούργησαν σ’ εμάς την κατάλληλη δεκτικότητα και εγρήγορση πάνω στην οποία το έργο των δασκάλων αποδείχτηκε γόνιμο, παρά τις όποιες αντιδιασταλτικές θέσεις θα μπορούσε να προτάξει η νεότητα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου