Αναμορφώσεις

… «Δεν φταίει το σύστημα, αλλά η όλη νοοτροπία της κοινωνίας που άλλαξε στόχους, δάσκαλοι και γονείς που ενέταξαν τη μόρφωση στα... ράφια του καταναλωτικού συστήματος. Μεγαλύτερες αποδοχές και εργασιακή ασφάλεια απαιτούν οι διδάσκοντες, περισσότερη ελευθερία απολαμβάνουν τα παιδιά, λόγω του ότι στα περισσότερα σπίτια εργάζονται πλέον και οι δύο γονείς, ενώ οι γιαγιάδες απομακρύνθηκαν από την εστία, όπου έπαιζαν ενεργό ρόλο. Με υπολογιστή και ξένη γλώσσα στην Πρώτη Δημοτικού, με έμφαση στην ελληνική γλώσσα στο Λύκειο, με στροφή στις έρευνες και στις διατριβές αντί για την «παπαγαλία» δεν εξισώνονται στον αιώνα τον άπαντα τα δημόσια με τα ιδιωτικά σχολεία. Το ξέρει η υπουργός εξ ιδίας πείρας, που έχει το παιδί της, καλό μαθητή, σε καλό ιδιωτικό σχολείο” γράφει η Ε. Μπίστικα στη σημερινή Καθημερινή (25-6-10).
Όμως τα σχολεία δεν είναι τα κτήρια και η θέρμανση και οι αθλητικοί χώροι που γράφει η αρθρογράφος. Το σχολείο δεν είναι αυτό που φαίνεται. Το σχολείο είναι αυτό που δεν φαίνεται. Δηλαδή οι δάσκαλοι, η διοίκηση και το παραπρόγραμμα: η απόκλιση δηλαδή του προγράμματος από αυτό γίνεται τελικά.
Φτιάξτε καλούς δασκάλους για να πάρει πάνω του το σχολείο. Τηρήστε προδιαγραφές. ISSO; ISSO!
Σωστά επισημαίνει η αρθρογράφος ότι μόνιμη αγωνία κάθε ΥΠΕΠΘ είναι να συνδέσει το όνομά του και το πέρασμα από το πολύπαθο υπουργείο με μια «αναμόρφωση».
Καταλήγοντας η κα Μπίστικα σημειώνει: «Ας αφήσουμε τις προτάσεις και τις ιδέες, που έρχονται από την Ε.Ε. μαζί με κονδύλια ευπρόσδεκτα, και ας σκύψουμε στο πρόβλημα, που είναι: ευχαριστημένοι δάσκαλοι, αντάξιοι της αποστολής τους, και παιδιά που μπαίνουν στην τάξη όχι για να βαρεθούν ομαδικά, αλλά για να μάθουν. Καλές και άγιες οι νέες προτάσεις, αλλά ανήκουν στη σφαίρα του μη πραγματικού...».