Με αφορμή τους στίχους του Αναγνωστάκη

Η ανάρτηση μιας φίλη εν διαδυκτίω με τα πολλά καλά σύχρονου προβληματισμού και βιωματικά άρθρα της μας έδωσε την ιδέα:

Στους γενναιόδωρους πάσης φύσεως.
Σ' εκείνους που μας πρόσφεραν τους ώμους τους για να φανούμε πιο ψηλοί.

Στους φίλους που ήρθαν ακάλεστοι.

Στους συντρόφους της ζωής και των ταξιδιών μας.

Σε όσους κράτησαν, όσο κράτησαν, κόντρα στο ρεύμα.

Στους ερωτευμένους που παντρεύτηκαν.

Στο σπίτι που χτίστηκε.

Στα παιδάκια που μεγάλωσαν.

Στα πλοία που άραξαν.

Στη μάχη που κερδήθηκε και κυρίως στην άλλη που χάθηκε.

Στον άσωτο που επέστρεψε.

Σε όλα όσα τέλειωσαν χωρίς ελπίδα πια.
Αφιερωμένο εξαιρετικά.

Με την «άδεια» του Αναγνωστάκη, (που πήραμε μόνοι μας ...από τη σημαία) ας δανειστούμε τη φωνή του Παπαφλέσσα: κρατάτε παλικάρια!