Φταίχτες, λοιπόν, υπάρχουν πολλοί. Μόνο που όλοι οι φταίχτες δεν είναι και το ίδιο υπεύθυνοι.
Απλά πράματα: «Ο γιατρός που φοροδιαφεύγει φταίει, αλλά δεν είναι το ίδιο υπεύθυνος με τον πολιτικό που εξελέγη για να μην τον αφήνει να φοροδιαφεύγει.
Ο δημοσιογράφος που υποδύεται τον προστάτη των λαϊκών συμφερόντων είναι γελοίος, αλλά δεν είναι το ίδιο υπεύθυνος με τον πολιτικό που έχει εκλεγεί για να προστατεύει πραγματικά τα λαϊκά συμφέροντα.
Ο επιχειρηματίας που απομυζά κρατικούς πόρους είναι λαμόγιο, αλλά δεν είναι το ίδιο υπεύθυνος με τον πολιτικό που έχει αναλάβει να προστατεύει την πολιτεία από τα λαμόγια. Με άλλα λόγια, οι φταίχτες για την κατάσταση της κοινωνίας είναι ενδεχομένως πολυάριθμοι και μάλλον δεν κυκλοφορούν ανάμεσά μας πολλοί αθώοι του αίματος».
Βεβαίως διότι άλλη η δουλειά του καθενός μας. Η δουλειά των πολιτικών όμως είναι να νομοθετούν, να δημιουργούν όραμα και να εφαρμόζουν τους νόμους και όχι να πετάνε την μπάλα εδώ κι εκεί και κυρίως στην εξέδρα. Και δεν εννοούμε μόνο τη κεντρική εξουσία αλλά και όλες τις άλλες.
Διότι «αν πάμε στο «φταίω εγώ, φταις εσύ, φταίει και ο άλλος», τότε τελικά δεν θα φταίει κανείς. Και εκεί ακριβώς μας σπρώχνουν οι πονηροί: να κυνηγάμε τους φταίχτες για να γλιτώσουν οι υπεύθυνοι. Παρ΄ όλο που οι υπεύθυνοι για τη χρεοκοπία της χώρας και για την υπαγωγή της στον διεθνή οικονομικό έλεγχο είναι συγκεκριμένοι. Γνωστοί. Με διεύθυνση. Και ονοματεπώνυμο. Ποιος, λοιπόν, πρέπει να πληρώσει;» σημειώνει στο σημερινό ΒΗΜΑ ο Πρετεντέρης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου