Το όνομα και η χάρη

Ο Στάμος Ζούλας στη σημερινή (22-7-10) Καθημερινή γράφει για τη στάση και τη συμπεριφορά πολλών δημοσιογράφων με ή χωρίς εισαγωγικά:
«… Η δολοφονία Γκιόλια έγινε αφορμή να γράφονται ξανά δεκάδες λίβελοι κατά του δημοσιογραφικού κόσμου. Ειδικώς το Ίντερνετ έχει γεμίσει με οχετούς ανωνύμων σχολίων κατά επωνύμων στόχων. Είμαι απολύτως βέβαιος ότι πολλοί εξ αυτών που υβρίζουν είναι οι ίδιοι που, όταν αισθάνονται εν γένει ότι αδικούνται, απειλούν τους υπαλλήλους ότι θα φωνάξουν τα κανάλια...
Ένα από τα θετικά της κρίσης είναι ότι πολλά πράγματα λέγονται πια με το όνομά τους. Πόσο υποκριτικό είναι αλήθεια να αξιώνει μια ολόκληρη κοινωνία από τους δημοσιογράφους να γίνουν ξαφνικά άγγελοι ή εξωγήινοι; Και πόσο παράλογο είναι να απαιτούν οι πολίτες να αναδειχθούμε αίφνης σε πρωταγωνιστές μιας ουτοπικής κάθαρσης σε μια τόσο διαβρωμένη χώρα που ακόμη και παπάδες της απεδείχθη προσφάτως ότι ξέπλεναν μαύρο χρήμα με «όχημα» δωρεές πολιτών σε εκκλησίες;
Είναι ηλίου φαεινότερον ότι υπάρχουν και «συνάδελφοι» που επώνυμα γράφουν ή και προπαγανδίζουν μια άποψη η οποία εξυπηρετεί δικά τους ή και αλλότρια συμφέροντα με το «λειτούργημά» μας. Σε κάθε περίπτωση και αυτοί, αλλά και όσοι τέλος πάντων αποφασίσαμε να δηλώσουμε στις ταυτότητές μας «δημοσιογράφοι», επιλέξαμε εν πλήρει γνώσει να εκθέτουμε καθημερινά στην κρίση σας την ίδια την αξιοπρέπειά μας. Για τον λόγο αυτόν ποτέ δεν κατάλαβα γιατί όσοι αισθάνονται ότι έχουν κάτι να προσφέρουν στον δημόσιο λόγο δεν το λένε επώνυμα. Όπως πολύ περισσότερο δεν αντιλαμβάνομαι και όσους μας τσουβαλιάζουν. Το επιχείρημα «όλοι ίδιοι είστε» μού ακούγεται όσο φαιδρή είναι και η ανάλογη μομφή για τους δικηγόρους, τους γιατρούς, τους ταξιτζήδες. Δόξα τω θεώ, ακόμη και οι τελευταίοι έχουν υποχρέωση πλέον να τοποθετούν το όνομά τους σε εμφανές σημείο δίπλα στο ταξίμετρο...».
Θα μας επιτρέψετε κύριε Ζούλα, η δεοντολογία και οι κανόνες είναι το πρόβλημα και λιγότερο το όνομα κατά τη γνώμη μας. Βεβαίως υπάρχει πρόβλημα όταν δεν τηρούνται αλλά πιστεύουμε ότι η καφρία ο κιτρινισμός και ο βούρκος αργά ή γρήγορα θα πάρουν τη θέση που τους αρμόζει.