Αλίμονο σε όλους μας

Πολλά έχουμε δανειστεί κατά καιρούς από τον Πρετεντέρη. Ήρθε ο καιρός να προηγηθούμε στον τίτλο. «Ανάθεμα στα νιάτα» γράφαμε χθες. «Αλίμονο στους νέους» επιγράφει το άρθρο του στο σημερινό ΒΗΜΑ (11-7-10). Φυσικά, όπως και εμείς επισημαίνει τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα που έχουν στο επίκεντρο τους νέους της χώρας μας και το μέλλον αυτού του τόπου. Κούφια λόγια με βαρύ περιτύλιγμα από το βήμα της βουλής.
… «Ευτυχώς, λοιπόν, που οι νέοι δεν ασχολούνται με εκείνους που κουβεντιάζουν «για τους νέους, χωρίς τους νέους». Διαφορετικά θα εκπαιδεύονταν σε όλα τα αμαρτήματα της ελληνικής πολιτικής: την υπεκφυγή και τη γενικολογία, την καταστροφολογία και τις φλύαρες εκθέσεις ιδεών, την άγνοια και την καταγγελία.

Θα καταλάβαιναν, δηλαδή, ότι μπροστά τους παρελαύνει ένας αριθμός ανθρώπων οι οποίοι δεν αισθάνονται καμία συγκεκριμένη ευθύνη για τον τόπο που τους εξέλεξε ή για τους ανθρώπους που τους ψήφισαν.

Πάμε στη Βουλή, λέμε μια παρόλα, από εδώ πάνε κι άλλοι...

Χθες το Ασφαλιστικό, σήμερα οι νέοι, αύριο η οικονομία ή η εκπαίδευση... Κατά περίεργο τρόπο, όλοι όσοι δημιούργησαν το πρόβλημα καμώνονται τώρα ότι αποτελούν τη λύση του. Και όλοι όσοι οδήγησαν τον τόπο στο χείλος της καταστροφής υποδύονται τους υποψήφιους σωτήρες του.

Τι να καταλάβουν, λοιπόν, από αυτούς οι νέοι; Οτι δεν υπάρχει διέξοδος; Ελπίζω όχι. Διότι διέξοδος υπάρχει και βρίσκεται στα χέρια τους. Αρκεί να μάθουν, να δουλέψουν, να πασχίσουν, να προσπαθήσουν. Και να κουνήσουν στους σωτήρες «τα πέντε δάχτυλα μαζεμένα» - που θα έλεγε και ο υπουργός» … της γνωστής συνομοταξίας…