Μουσικοσυνθέτες και κληρονόμοι

Πρώτος (;) ο μακαρίτης Μάνος Χατζιδάκις είχε απαγορεύσει στο κρατικό ραδιόφωνο να παίζει τα τραγούδια του.
Πρόσφατα η Μυρσίνη, κόρη του αξέχαστου Μάνου Λοΐζου, απαγόρευσε το τραγούδι "θα τον μεθύσουμε τον ήλιο" του πατέρα της να παίζεται στις συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ. Τραγούδι που χρόνια και χρόνια αποτελούσε το ηχητικό χαλί στις συγκεντρώσεις όπου δέσποζε ο πράσινος ήλιος.
Και ακολούθησε ο Ανδριόπουλος. Ο Ηλίας προέρχεται από τα σπλάχνα του ΠΑΣΟΚ. Και αυτός είχε συμβάλλει στις ηχητικές επενδύσεις και στο όλο προπαγανδιστικό κλίμα με την αμφισημία της "3ης του Σεπτέμβρη", ημέρας ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ αλλά και της Επανάστασης του Μακρυγιάννη. "Θα σε ξανάβρω στους μπακσέδες 3 του Σεπτέμβρη να περνάς...". Απαγορεύεται λέει ο Ανδριόπουλος, όπως και η Μυρσίνη.
Δικαίωμά τους, αλλά κακώς κατά τη γνώμη μου. Έχετε ασφαλώς δει κινηματογραφικές στιγμές ηρώων με κλασικότερες του Τσάπλιν, Χατζηχρήστου,  κ.α. όπου η τραγικότητα και η σοβαρότητα εκλαμβάνεται ως κωμωδία; Τα τραγούδια και τα δυο είναι καλά αλλά παραπέμπουν σε ένα παρελθόν όπου υποσχόταν ότι ο νιος "θα γινόταν άλλος". Γι' αυτό λέω κακώς. Στο ΠΑΣΟΚ αν είχαν στοιχειώδη ευφυΐα έπρεπε να μην τα ξαναπαίξουν για την αποφυγή συνειρμών. Μόνο "Κάρμινα Μπουράνα"!
Ή μήπως να περιμένουμε και από τον Θεοδωράκη να απαγορεύσει το Πνευματικό Εμβατήριο (Ομπρός βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω απ' την Ελλάδα, σε ποίηση Σικελιανού);