Το τελευταίο αντίο θα πουν σήμερα στον Μιχάλη Κακογιάννη στις 16.00 το απόγευμα στον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου.
Αξίζει να σημειωθεί πως επιθυμία της οικογένειας του Μιχάλη Κακογιάννη και του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης είναι, το χρηματικό ποσό που αντιστοιχεί στη δημόσια δαπάνη της κηδείας του να αποδοθεί στο υπουργείο Πολιτισμού.
Αξίζει να σημειωθεί πως επιθυμία της οικογένειας του Μιχάλη Κακογιάννη και του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης είναι, το χρηματικό ποσό που αντιστοιχεί στη δημόσια δαπάνη της κηδείας του να αποδοθεί στο υπουργείο Πολιτισμού.
Το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, ανακοίνωσε ότι όσοι θα ήθελαν, αντί για στεφάνι, μπορούν να προσφέρουν δωρεά στο ΙΜΚ.
Για τον μεγάλο δημιουργό είπαν:
Θόδωρος Αγγελόπουλος
«Δεν τον ήξερα και πολύ καλά, ξέρω όμως τις ταινίες του. Νομίζω ότι εξακολουθεί και παραμένει ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του χώρου. Η "Στέλλα" είναι από τις ταινίες που αγαπώ. Θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι έδωσε πολύ χρόνο για να γίνει αυτό το 'Ιδρυμα, που αποτελεί μία σημαντική μονάδα πολιτισμού σε αυτή την έρημη Αθήνα».
Νίκος Κούνδουρος
«Κάπου στη δεκαετία του 60, εμφανίζεται μία καινούργια ευρωπαϊκ-αμερικανική, μπορώ να πω, μορφή, στο όνομα του Μιχάλη Κακογιάννη. Ήταν ο πρώτος Έλληνας που κατάφερε να βγάλει τον ελληνικό κινηματογράφο έξω από τα στενάχωρα και επαρχιώτικα σύνορά μας.
Ο Μιχάλης Κακογιάννης ήταν ένας από τους τελευταίους πολεμιστές μίας τέχνης που έχει ζήσει τα καλά και τα κακά της. Κυρίως, αυτή την περίεργη δόξα του ελληνικού λαϊκού κινηματογράφου. Γυρίζει τον Ζορμπά και γίνεται θρύλος. Γυρίζει με την Κάθριν Χέμπορν αρχαία ελληνική τραγωδία, εξαιρετική. Γυρίζει την Ηλέκτρα με την Ειρήνη Παπά, εξαιρετική. Ό,τι έκανε μπορούμε να του κολλήσουμε δίπλα τον τίτλο εξαιρετικό, εξαιρετικό, εξαιρετικό.
Έτσι ήταν. Περφεξιονίστ, ευρωπαϊκής κουλτούρας και πολύγλωσσος. Κατασκεύασε εκείνο το περίφημο μέγαρο της τέχνης, ένα συναρπαστικό έργο στη καρδιά της Αθήνας, που θα στεγάσει το θέατρο και τον κινηματογράφο. Έτσι, φεύγει ήσυχος ότι είχε να κάνει για την πατρίδα του, το έκανε.
Παντελής Βούλγαρης
Ο Μιχάλης Κακογιάννης για τη γενιά τη δική μας, αλλά και για το μεγάλο ελληνικό κοινό, υπήρξε όχι μόνο ένας μεγάλος δάσκαλος, ένας μεγάλος δημιουργός, αλλά και ένας ανήσυχος πολίτης. Αγάπησε τον τόπο αυτόν. Κύπριος, βεβαίως, και αφοσιώθηκε στο να καταγράψει μέσα από την τέχνη του, κυρίως τον κινηματογράφο, την καθημερινότητα, τα προβλήματα των σύγχρονων ανθρώπων, καταφέρνοντας να δημιουργήσει ταινίες που παραμένουν οριακά επιτεύγματα σε αυτή τη δύσκολη τέχνη, αξιοποιώντας ένα πολύ μεγάλο και πολύτιμο καλλιτεχνικό επιτελείο. Από τους ηθοποιούς δεν είναι τυχαίο ότι ίσως οι συναρπαστικότερες ερμηνείες των τριών μεγάλων γυναικών, της Μελίνας, της Έλλης Λαμπέτη και της Ειρήνης Παπά, έχουν καταγραφεί στις δικές του ταινίες.
Επίσης, το γεγονός ότι, τα τελευταία χρόνια, που είχε αποσυρθεί από την καλλιτεχνική δράση δημιούργησε αυτό το πολύτιμο πολιτιστικό κέντρο στην οδό Πειραιώς, έναν χώρο για νέους δημιουργούς και νέους θεατές, είναι ένα ακόμη δείγμα της σημαντικής του παρουσίας.
Ταξιδεύει τώρα για το μεγάλο ταξίδι για να βρει φίλους στου "παραδείσου τα μπουζούκια" όπως λέει στη "Στέλλα". Θα τον θυμόμαστε πάντα με συγκίνηση.
«Δεν τον ήξερα και πολύ καλά, ξέρω όμως τις ταινίες του. Νομίζω ότι εξακολουθεί και παραμένει ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του χώρου. Η "Στέλλα" είναι από τις ταινίες που αγαπώ. Θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι έδωσε πολύ χρόνο για να γίνει αυτό το 'Ιδρυμα, που αποτελεί μία σημαντική μονάδα πολιτισμού σε αυτή την έρημη Αθήνα».
Νίκος Κούνδουρος
«Κάπου στη δεκαετία του 60, εμφανίζεται μία καινούργια ευρωπαϊκ-αμερικανική, μπορώ να πω, μορφή, στο όνομα του Μιχάλη Κακογιάννη. Ήταν ο πρώτος Έλληνας που κατάφερε να βγάλει τον ελληνικό κινηματογράφο έξω από τα στενάχωρα και επαρχιώτικα σύνορά μας.
Ο Μιχάλης Κακογιάννης ήταν ένας από τους τελευταίους πολεμιστές μίας τέχνης που έχει ζήσει τα καλά και τα κακά της. Κυρίως, αυτή την περίεργη δόξα του ελληνικού λαϊκού κινηματογράφου. Γυρίζει τον Ζορμπά και γίνεται θρύλος. Γυρίζει με την Κάθριν Χέμπορν αρχαία ελληνική τραγωδία, εξαιρετική. Γυρίζει την Ηλέκτρα με την Ειρήνη Παπά, εξαιρετική. Ό,τι έκανε μπορούμε να του κολλήσουμε δίπλα τον τίτλο εξαιρετικό, εξαιρετικό, εξαιρετικό.
Έτσι ήταν. Περφεξιονίστ, ευρωπαϊκής κουλτούρας και πολύγλωσσος. Κατασκεύασε εκείνο το περίφημο μέγαρο της τέχνης, ένα συναρπαστικό έργο στη καρδιά της Αθήνας, που θα στεγάσει το θέατρο και τον κινηματογράφο. Έτσι, φεύγει ήσυχος ότι είχε να κάνει για την πατρίδα του, το έκανε.
Παντελής Βούλγαρης
Ο Μιχάλης Κακογιάννης για τη γενιά τη δική μας, αλλά και για το μεγάλο ελληνικό κοινό, υπήρξε όχι μόνο ένας μεγάλος δάσκαλος, ένας μεγάλος δημιουργός, αλλά και ένας ανήσυχος πολίτης. Αγάπησε τον τόπο αυτόν. Κύπριος, βεβαίως, και αφοσιώθηκε στο να καταγράψει μέσα από την τέχνη του, κυρίως τον κινηματογράφο, την καθημερινότητα, τα προβλήματα των σύγχρονων ανθρώπων, καταφέρνοντας να δημιουργήσει ταινίες που παραμένουν οριακά επιτεύγματα σε αυτή τη δύσκολη τέχνη, αξιοποιώντας ένα πολύ μεγάλο και πολύτιμο καλλιτεχνικό επιτελείο. Από τους ηθοποιούς δεν είναι τυχαίο ότι ίσως οι συναρπαστικότερες ερμηνείες των τριών μεγάλων γυναικών, της Μελίνας, της Έλλης Λαμπέτη και της Ειρήνης Παπά, έχουν καταγραφεί στις δικές του ταινίες.
Επίσης, το γεγονός ότι, τα τελευταία χρόνια, που είχε αποσυρθεί από την καλλιτεχνική δράση δημιούργησε αυτό το πολύτιμο πολιτιστικό κέντρο στην οδό Πειραιώς, έναν χώρο για νέους δημιουργούς και νέους θεατές, είναι ένα ακόμη δείγμα της σημαντικής του παρουσίας.
Ταξιδεύει τώρα για το μεγάλο ταξίδι για να βρει φίλους στου "παραδείσου τα μπουζούκια" όπως λέει στη "Στέλλα". Θα τον θυμόμαστε πάντα με συγκίνηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου