Δημαρχιακές απορίες

Λέει η δημαρχάρα με αφορμή τα μαχαιρώματα στη Ζάκυνθο των τριών τουριστών και τον θάνατο του ενός Άγγλου 19-άρη από τον δικό μας τσαμπουκαλή ταξιτζή: Επιτέλους θα πρέπει να αποφασίσουμε τι είδους τουρισμό θέλουμε.

Τι είδους τουρισμό θέλουμε, ή τι είδους τουρισμό μπορούμε να έχουμε, τι είδους τουρισμό δικαιούμαστε να έχουμε με όλα αυτά που μοστράρουμε;

Πρέπει κάποτε να αφήσουμε κατά μέρος τα περί υπέροχου τόπου, μοναδικού στον κόσμο και εκείνα που αναμασάμε ακκιζόμενοι ανέξοδα.

Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει τον υπέροχο τόπο που μας έλαχε; Υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία γι’ αυτό; Είναι όντως υπέροχος ο τόπος, είναι όντως μοναδικός. Η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι ένα καταφύγιο. Το πολιτισμένο τοπίο όχι μόνο της Ευρώπης, της οικουμένης. Ποιος όμως μπορεί να πει ότι θα δυσκολευτεί να προσδιορίσει τα σημεία κακοποίησης που έχουμε με μεγάλη άνεση επιφέρει στο θαυμάσιο τοπίο και τα έργα τέχνης που κληρονομήσαμε; Την κακοποίηση και την ασχήμια, την τσαπατσουλιά και το σαλταδορισμό; Μήπως δεν έχουμε εξωθήσει το φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον μας στα όρια της αντοχής του;

Μήπως η βία δεν είναι μια από τις συνέπειες της λογικής του εγώ είμαι ότι θέλω, συμπεριφέρομαι όπως εγώ αντιλαμβάνομαι τον κόσμο, τις σχέσεις, τους νόμους, το δίκιο μου, την κοινωνία, τους θεσμούς και τους ανθρώπους;