Νοσταλγοί του ροκεντρόλ

Καίγεται η Ελλάδα: Που είναι το ΚΡΑΤΟΣ;
Πνίγεται η Ελλάδα: Που είναι το ΚΡΑΤΟΣ;
Χιονίζει στην Ελλάδα: Που είναι το ΚΡΑΤΟΣ;
Τρακάρεις με το αυτοκίνητο: Που είναι το ΚΡΑΤΟΣ;
Αναρωτιέται κανείς που είναι η ΚΟΙΝΩΝΙΑ; Όχι βέβαια! Που είναι η τοπική αυτοδιοίκηση;
«Που είναι το ΚΡΑΤΟΣ;» λένε οι περισσότεροι. Διότι είμαστε μια κοινωνία που αποδεικνύεται ανίκανη να παίξει το ρόλο της, να διεχειριστεί αποτελεσματικά τα προβλήματά της. Μια κοινωνία που ένα πράγμα βρίσκει για να του φορτώσει τις δικές της αμαρτίες και ανεπάρκειες: το ΚΡΑΤΟΣ! Γι’ αυτό αναζητά και επικαλείται: Περισσότερο ΚΡΑΤΟΣ!
Το ζουμε στις μικροκοινωνίες μας με τους ανθρώπους που έχουμε εκλέξει για να διαχειριστούν εκ μέρους μας τα μικρά και τα πιο μεγάλα προβλήματα. Κι εμείς απεμπολώντας τις κατακτήσεις χρόνων και αγώνων για αυτοδιαχείριση, για χάραξη αυτόνομης πολιτικής στις τοπικές κοινωνίες μας ζητάμε κεντρική διαχείριση και επέμβαση! Την αρχή της επικουρικότητας την έχουμε για άλλες περιστάσεις.
Εύκολα πράγματα: Προτάσεις καφενείου και τις ευθύνες όσο και την ανικανότητά μας να τα φορτώνουμε στον ανύπαρκτο Γκοντό. Το να μιλάμε με υπευθυνότητα και να προτείνουμε εφικτές λύσεις είναι το πρόβλημα. Και στο τέλος θα μιλάμε για συγκεντρωτικό κράτος και για υδροκεφαλισμούς...