Ο ένας ήταν 70 ετών και ο άλλος 20 και φαντάρος. Οδηγούσαν τα αυτοκίνητά τους αντίθετα σε κάποιο επαρχιακό δρόμο. Η επιπόλαια οδήγηση του νεαρού κάρφωσε το αυτοκίνητό του στο αντίθετα κατευθυνόμενο του 70χρονου. Το αποτέλεσμα δυο βαριά τραυματίες σφηνωμένοι στα τρακαρισμένα αυτοκίνητα. Όταν ήρθαν οι πυροσβέστες να τους απεγκλωβίσουν ο 70χρονος, σφηνωμένος σε κατάσταση μεταξύ ζωής και θανάτου, τους είπε να τον αφήσουν δεύτερο και να πάνε να απεγκλωβίσουν πρώτα τον νεαρό που έχει τη ζωή μπροστά του. Κατά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο πέθανε. Ο μακαρίτης μπάρμπα Σοφοκλής ήταν ένας άνθρωπος που δεν έδειχνε να έχει τέτοιο ψυχικό σθένος. Θεός σχωρέστον.
Τα θυμήθηκα όλα αυτά διαβάζοντας την είδηση από την Ιαπωνία: «Διακόσιοι εβδομήντα Ιάπωνες συνταξιούχοι πρότειναν να εργαστούν στη Φουκουσίμα ως «σώμα αυτοκτονίας», σκεπτόμενοι ότι θα έχουν πεθάνει προτού προσβληθούν από καρκίνο, συνεπώς, γιατί να κινδυνεύσουν νέοι άνθρωποι; Η ιαπωνική κυβέρνηση είδε με συμπάθεια την πρόταση των συνταξιούχων, έγινε όμως λόγος για «εθελοντές σε μια αποστολή αυτοκτονίας», ως «έσχατη επιλογή». Κάποιοι σύγχρονοι ηλικιωμένοι Ιάπωνες, λοιπόν, επιβεβαιώνουν τον αρχαίο νόμο των Σαμουράι: «Ένα δίλημμα μεταξύ ζωής και θανάτου λύσε το απλά, διαλέγοντας αμέσως τον θάνατο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου