Επιβίωση και αναβίωση

Το κόλπο είναι παλιό, γνωστό και δοκιμασμένο με επιτυχία στα πανεπιστήμια. Μικρές εκδηλωτικές και αποφασισμένες μειοψηφίες με κάθε μορφής πραγματική ή συμβολική βία και προπηλακισμούς επιβάλλουν τις απόψεις τους σε όποιον δεν σκέφτεται όπως αυτοί ή δεν υποτάσσεται στην κυριαρχία τους. Αποτέλεσμα; Αποκλείουν τους «αντιφρονούντες» από τον δημόσιο χώρο και καταλήγουν να τον μονοπωλούν.

Η γνωστή και δοκιμασμένη μέθοδος παρατηρεί ο Πρετεντέρης στο σημερινό ΒΗΜΑ επιχειρείται και τώρα σε πανελλαδική κλίμακα, με αφορμή τα γεγονότα της βουλής, της Κέρκυρας και του Πεταλωτή. Το καινούργιο στοιχείο, θα πρέπει να παρατηρήσουμε,  είναι η απευθείας μετάδοση σε κάποιες περιπτώσεις.

Τα όσα συμβαίνουν μας φέρνουν στο μυαλό το παράδειγμα του Λόρεντζ: Το πέταγμα της πεταλούδας που μπορεί να δημιουργήσει την καταιγίδα και τα χαοτικά φαινόμενα. Και ενδεχομένως για κάποιους κάτι τέτοιο να είναι προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Για την ελληνική κοινωνία στο σύνολό της και για τους θεσμούς, έστω και μ’ αυτή τη μορφή που λειτουργούν, όμως; Η αγανάκτηση των πολλών, του συνόλου των ελλήνων αν θέλετε, δεν μπορεί και δεν πρέπει με κανένα τρόπο να χρησιμοποιηθεί ούτε για την επιβίωση ομάδων αλλά ούτε για την αναβίωση τρικύκλων. 

Με τα γεγονότα των τελευταίων ημερών «το βέβαιο είναι ότι η δημοκρατία δοκιμάζεται. Δοκιμάζεται στις πιο θεμελιώδεις αξίες της: την αποδοχή των θεσμών, την ελευθερία του λόγου και του διαλόγου, τον σεβασμό στη διαφορά, την ανοχή στη συνύπαρξη, την ανεμπόδιστη πρόσβαση στον δημόσιο χώρο. Η δημοκρατία δοκιμάζεται επειδή αμφισβητούνται τα βασικά χαρακτηριστικά της: η ηπιότητα, η μετριοπάθεια, η ανοχή» καταλήγει στο άρθρο του ο Πρετεντέρης.