Συμβαίνουν και εις Παρισίους αλλά σ’ αυτή τη χώρα παρασυμβαίνουν! Οι Κέννεντυ, οι Μπους, οι Κλίντον, οι Ντελόρ, οι Γκάντι, οι Μπούτο είναι παραδείγματα πολιτικών δυναστειών αλλά το ελληνικό φαινόμενο της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας θα μείνει αξεπέραστο, γράφει ο Λακόπουλος στα σημερινά ΝΕΑ με αφορμή την κάθοδο στην πολιτική του γιού της Ντόρας. «Σε καµία άλλη Δηµοκρατία η λαϊκή ψήφος δεν ανέδειξε τρεις πρωθυπουργούς µε το ίδιο επώνυµο σε λιγότερο από µισό αιώνα. Και άλλους δύο από µια άλλη οικογένεια µέσα σε τρεις δεκαετίες. Η ελληνική Βίβλος Γενέσεως Πρωθυπουργών είναι κάτι σαν ‘σορτ λιστ’», γράφει.
«Η υποψηφιότητα του Κώστα Μπακογιάννη προέκυψε ξαφνικά και το αξίωµα που διεκδικεί προβάλλεται περίπου ως άσκηση δικαιώµατος. Δήµαρχος στο Καρπενήσι ένα νέο παιδί, µεγαλωµένο στον άξονα βόρεια προάστια - Λονδίνο; Γιατί όχι; Απλώς ο νεαρός θα δυσκολευτεί να πείσει ότι σκοπεύει να ατενίζει το Βελούχι στο υπόλοιπο του βίου του. Ή ότι το όνειρό του είναι να κρατάει κάθε χειµώνα ανοικτό τον δρόµο προς το χιονοδροµικό κέντρο Τυµφρηστού. Για αρχή καριέρας στην πολιτική το κόβουν οι περισσότεροι».
Μα, είναι νέο; Μπορεί να αποτελέσει είδηση κάτι τέτοιο; Πρώτη φορά έγινε; «Σιγά το νέο», γράφει ο Λακόπουλος. «Ετσι κι αλλιώς ο µεταπολιτευτικός δηµόσιος βίος κινείται στον αστερισµό των γόνων και των επιγόνων. Η πολιτική ως επάγγελµα µεταφέρεται από τη µια γενιά στην άλλη – σαν το επάγγελµα του φούρναρη ας πούµε. Στην ανώτερη µορφή της αυτή η διαδικασία προετοιµάζει µέλλοντες υπουργούς. Στο ανώτατο στάδιό της εκπαιδεύει υποψήφιους πρωθυπουργούς. Οτι οι προερχόµενοι από πολιτικά τζάκια εξασφαλίζουν την πρόθυµη επικύρωση της λαϊκής ετυµηγορίας δεν αναιρεί αυτό που έγραψε πριν από δυο χρόνια ένας βρετανός δηµοσιογράφος: το πολίτευµα της Ελλάδας είναι… Κληρονοµική Δηµοκρατία».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου