Από σύμβουλο όλα να τα περιμένεις

"Από σύμβουλος δήμαρχος;" αναρωτιέται ο Κ. Ζούλας στο άρθρο του με τον τίτλο αυτό στη σημερινή Καθημερινή, αναφερόμενος στην περίπτωση του γιού της Ντόρας, ο οποίος διεκδικεί τον Δήμο Καρπενησίου. Ενδιαφέρον έχουν και τα όσα αναφέρει για την ξεφτίλα των κομμάτων που τον υποστηρίζουν.

"Αναζήτησα στο Διαδίκτυο ένα πλήρες βιογραφικό του κ. Κώστα Μπακογιάννη για τη μέχρι σήμερα επαγγελματική του δραστηριότητα, αλλά δεν έβγαλα άκρη. Αναφέρεται ότι έκανε εξαιρετικές σπουδές στο Μπράουν και το Χάρβαρντ τις οποίες μάλιστα συνεχίζει σήμερα στην Οξφόρδη. Και ότι παράλληλα εργάστηκε ως βοηθός ευρωβουλευτή και στην Παγκόσμια Τράπεζα, μέχρι το 2006, τότε δηλαδή που προσελήφθη ως σύμβουλος στη μητέρα του κ. Ντόρα Μπακογιάννη, όταν εκείνη ήταν υπουργός Εξωτερικών. Εκτοτε είναι ιδιοκτήτης μιας εταιρείας media (;) με την αδελφή του.

Θα αναρωτιέστε γιατί ασχολούμαι σήμερα με τον 32χρονο υποψήφιο δήμαρχο Καρπενησίου. Διότι μού προκάλεσε τεράστια εντύπωση ότι όλες (μα όλες!) οι υποστηρικτικές δηλώσεις στην υποψηφιότητά του ουδόλως έθιξαν τη «λεπτομέρεια» αν είναι (ή δεν είναι) επαρκή τα προσόντα του να αναλάβει μια τέτοια θέση. «Ο Κώστας Μπακογιάννης είναι γιος του αείμνηστου Παύλου που υπήρξε μάρτυρας της Δημοκρατίας. Τον τιμούμε. Δεν εντάσσεται ο Κώστας κατ’ ανάγκην σε εκείνους που διαιωνίζουν την οικογενειοκρατία» είπε π. χ. ο κ. Βασ. Μιχαλολιάκος της Ν.Δ., ενώ ο κ. Γιώργος Καρατζαφέρης «συμπλήρωσε»: «Αν και είμαστε κατά της οικογενειοκρατίας ο Κώστας είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση, καθώς είναι ο γιος του Παύλου που έδωσε το αίμα του για την παράταξη».

Συγγνώμη για το ερώτημα, αλλά αυτά είναι τα «νέα» κριτήρια επιλογής ενός δημάρχου για τη Ν. Δ. και τον ΛΑΟΣ; Αρκεί για να γίνει κάποιος δήμαρχος η τιμή στον αδικοχαμένο πατέρα του; Δεν έχει καμία σημασία για τη Ν. Δ. και τον ΛΑΟΣ αν ο υποψήφιος -ο κάθε υποψήφιος- έχει στοιχειώδη, έστω, πείρα δημόσιας διοίκησης; Ποια είναι τα διοικητικά προσόντα του συμπαθούς κατά τα άλλα Κώστα, τους απασχόλησε καθόλου;

Θα αντιτάξετε ευλόγως ότι δήμαρχοι έγιναν (με την ψήφο μας...) ακόμη και τραγουδιστές ή καλαθοσφαιριστές. Βεβαίως, αλλά μήπως και αυτή δεν είναι μια αιτία της πλήρους απαξίωσης του ρόλου της αυτοδιοίκησης;

Η «υποδοχή» που έτυχε η εν λόγω υποψηφιότητα είναι άκρως επιβεβαιωτική του πόσο εξακολουθούν να υποτιμούν τη νοημοσύνη μας οι εκπρόσωποί μας. Διευκρινίζω ότι προσωπικά δεν γνωρίζω τον Κώστα Μπακογιάννη. Διαβάζοντας, όμως, π. χ. ότι εξακολουθεί (προς τιμήν του) και σπουδάζει, θα μου φαινόταν λογικότερο, εφόσον έχει αποφασίσει να ασχοληθεί με την πολιτική, να διεκδικήσει τη θέση ενός δημοτικού συμβούλου και όχι απευθείας του δημάρχου. Οχι μονον για να αποκτήσει μια στοιχειώδη εμπειρία στη λειτουργία ενός δήμου. Αλλά κυρίως για να αυτονομηθεί επαγγελματικά και να απογαλακτισθεί από το «επώνυμο βάρος» που άθελά του φέρει. Οι προβληματισμοί, όμως, αυτοί δεν φαίνεται να απασχολούν ούτε τον ίδιο ούτε κυρίως όσους τον στηρίζουν για αλλότριους -με τα όποια προσόντα του- λόγους…"

Αυτά!