Η μαμά Ελλάς, κατά ΜποστΉρθες, ήρθες καλοκαίρι κι ο Θεός πολλά με το άγιο του το χέρι σκόρπισε καλά. Τι είναι αυτό που μας ενώνει την εποχή αυτή συνέλληνες; Κατά μια άποψη ότι και τις άλλες. Κατά μιαν άλλη το όλον θέαμα, η ατμόσφαιρα. Τώρα, την καλοκαιριά, έχουμε κυριολεκτικά και επιθεώρηση. Τις άλλες μάλλον περιοριζόμαστε στο λογοτεχνικό στοιχείο της μεταφοράς. Το θέαμα γίνεται πιο ανάλφρο. Ταιριάζει πιο πολύ στον Αριστοφάνη. Και έχω την αίσθηση ότι μας πάει ο μακαρίτης. Μας ταιριάζει καλύτερα το "αττικόν άλας".
Ας μαζέψουμε κι εμείς στο πνεύμα της εποχής λουλούδια και κρίνα. Κι ας ευθυμίσουμε με το παρακάτω που τραγουδιέται στη μουσική των "Πρωθυπουργών" του Βαμβακάρη.
.
Όσο κοιτούν οι υπουργοί χωρίς να κάνουν κάτι
θα τρώει ο κόσμος φούμαρα και άνοστο πιλάφι
Πάει ο Καποδίστιας, κοντά κι ο Βενιζέλος
και ο Τρικούπης πούλεψε, που θα ’φερνε το τέλος.
Βάζω υποψηφιότητα πρωθυπουργός να γίνω
να κάθομαι τεμπέλικα να τρώω και να πίνω.
Και ν’ ανεβαίνω στην βουλή να λύνω και να δένω
να βγάζω τις κορώνες μου και να τους ξεκουφαίνω.
Όσοι συμβούλους βάζουνε της πιάτσας τα ξεφτέρια
στο τέλος την πληρώνουνε και μένουν μ’ άδεια χέρια.
Κι αν δεν βρεθεί κανένας τους να στρώσει την ομάδα
χειμέρια τα πράγματα τα βλέπω στην Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου