Ο φόβος

Αν το ακροατήριο δεν σε παρακολουθεί πες του παραμύθια, συνταγή αλάνθαστος. Ιστορική αναφορά: ρήτορας Δημάδης.

Ο Δημάδης μιλούσε στην αθηναϊκή αγορά για πολλά και σοβαρά θέματα της πόλης. Όμως κανείς δεν τούδινε σημασία. Το σκέφτηκε γρήγορα το πράγμα και τους λέει: Προσέξτε συμπολίτες λίγο να σας πω ένα μύθο του Αισώπου. Μια φορά, τους λέει, περπατούσαν μαζί η θεά Αθηνά ένα χέλι και ένα πουλί. Φτάνοντας λοιπόν οι τρεις τους μπροστά από ένα ποτάμι το πουλί πέταξε και το χέλι έπεσε στο νερό. Και εκεί σταματάει τη διήγηση. Οπότε το κοινό άρχισε να ρωτάει επίμονα: Και η Αθηνά; Και η Αθηνά; Ο Δημάδης, τότε, βλέποντας ότι το κόλπο του έπιασε τους απαντά: Ντροπής σας, ω άνδρες Αθηναίοι, που σας μιλάνε για τα προβλήματα της πόλης σας και χαζεύετε ενώ το ενδιαφέρον σας όλο τόχετε για τα παραμύθια. Ου να μου χαθείτε!

Παραλλαγή του μύθου είναι και "τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα".

Επιμύθιον: Εκτός από το ότι "κρύπτει νουν αληθείας", ο μύθος, πουλάει κιόλας.

Ένας άλλος στις μέρες μας στο ρόλο του Δημάδη θα μίλαγε σε ανάλογο ακροατήριο για κέρδη. Πώς να κερδίσετε περισσότερα χρήματα, πως να πληρώσετε λιγότερα.

Επιμύθιον: Τα κέρδη πουλάνε.

Ένας άλλος στη θέση του Δημάδη (θρησκεία, κόμμα, εφημερίδα, τηλεόραση, κ.α.) αν ήθελε να ξεφύγει από τα προηγούμενα ή ενδεχομένως είχε εξαντλήσει τους μύθους και τις συμβουλές για κέρδη θα φόβιζε το κοινό του: "Στην άλλη ζωή την πάτησες, κάτσε φρόνιμος", "μη σε φοβίζουν, φόβισέ τους", "πεινάμε", "προσοχή στο διαδίκτυο", "προσοχή στην προσοχή", "φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες", "Έλσα σε φοβάμαι για όσα μ' αναγκάζεις", "φοβούνται να κοιμηθούν", "να κυκλοφορήσουν", "να ...", κ.α.

Οπότε τι χρειάζεσαι; Έναν θεό, ένα σωτήρα, ένα γενναίο, έναν ατρόμητο, έναν λέοντα, έναν έξυπνο κ.οκ.

Συμπληρωματικά στο φόβο και η απειλή: "Δεν θα σας αφήσουμε έτσι, θα μας βρείτε μπροστά σας", κ.α.

Επιμύθιον: Ο φόβος πουλάει.

Επιμύθιον επιμυθίων: Πρώτα ο μύθος, μετά το κέρδος και τέλος ο φόβος.