Αναζητώντας την ουτοπία

Φίλος μου μετέφερε την είδηση: Στο χωρίο του γίνονται εγκαίνια κάποιου έργου. Μετά τα καλωσορίσματα παίρνει το λόγο ο πρόεδρος του σωματείου και ποιος είδε το Θεό και δεν τον εφοβήθηκε. Λάβρος ο πρόεδρος κατά του κράτους. Και πριν περάσουν πέντε λεπτά αλλάζουμε το δίσκο. Τι ευχαριστίες προς τους κρατικούς παράγοντες, τι χαρές, τι φιλοφρονήσεις. Δεν άφησε κανέναν χωρίς ευχαριστίες. Από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μέχρι τον ύστατο κλητήρα. Τόσα λεφτά ο ένας, τόσα ο άλλος κλπ κλπ
Τι συμβαίνει ρε παιδιά σ' αυτή τη χώρα, έχουμε λαλήσει άπαντες;