Λόλα να ένα μήλο

Το θυμάσθε το παλιό αναγωστικό;

-Λόλα να ένα μήλο.

-Μίμη πέτα το τόπι.

Αν κάποιος χειρούργος του 19ου αιώνα μεταφέρονταν σε ένα σύγχρονο χειρουργείο σίγουρα θα έψαχνε να βρει που βρίσκεται, το ίδιο ισχύει και για πάρα πολλούς άλλους επαγγελματίες που θα έμπαιναν στους χώρους όπου σήμερα πλέον ασκούνται τα επαγγέλματά τους.

Μόνο ο δάσκαλος θα αναγνώριζε την αίθουσα διδασκαλίας και κοιτώντας τον πίνακα θα μπορούσε να συνεχίσει το μάθημα από 'κει που είχε σταματήσει ο συνάδελφός του σήμερα.

Ο κόσμος αλλάζει με τρομερές ταχύτητες και μόνο η εκπαίδευση, τουλάχιστον η υποχρεωτική, αλλάζει με ρυθμούς χελώνας.

Η τάξη του Μίμη και της Λόλας. Από το παράθυρο φαίνονται οι ουρανοξύστες ενός άλλου κόσμου, που θα συναντήσουν τα παιδιά βγαίνοντας από τον ανύπαρκτο, φανταστικό κόσμο, που τα εκπαιδεύουμε στην τάξη. Η δασκάλα στην έδρα. Οι μαθητές στην από αρχαιοτάτων χρόνων διάταξη της τάξης. Και μόνο το "ατ" (παπάκι) στην εικόνα στο πλαίσιο αντί του "λα"του παλιού αναγνωστικού.

.

Μια εικόνα χίλια άρθρα. Οι γελοιογράφοι είναι από τους πιο ευφυείς ανθρώπους: η ίδια τάξη της Λόλας στην επανάσταση του διαδυκτίου και της πληροφορικής, με μόνες αλλαγές στο παράθυρο και στα πλαίσια: αντί "λα" το "@" και τα 'παν όλα. Ειλικρινά ζηλεύω τον Κ. Μητρόπουλο, τον ΚΥΡ, τον Στάθη, τον Μακρή, τον Καλαϊτζή, τον ΛΟΓΟ, ... Πολύ θα ήθελα να ήμουν ένας σαν κι αυτούς.