Ξέρουμε τον ορισμό της είδησης: «Καρπούζι μαχαίρωσε μανάβη». Όλοι; Μπα. Ο δημοσιογράφος τελικά είναι σαν τον δάσκαλο: τίτλος τιμής. Άλλο δημοσιεύω ότι μου γουστάρει, τα δελτία τύπου και άλλο αξιολογώ την είδηση. Άλλο δημοσιεύω για να γλείψω και άλλο δημοσιεύω αυτό που προάγει την κοινωνία και τον πολιτισμό.
Τι κρύβεται πίσω από αυτά που δημοσιεύονται; Ένας Θεός ξέρει. Δυστυχώς υπάρχει αλήθεια στην άποψη που θέλει τους δημοσιογράφους πολλές φορές εκτός από τη δουλειά τους να κάνουν και τις δουλειές άλλων.
Από που κι ως που ρε μάγκα ειδήσεις είναι οι κινήσεις των αναγνωρίσιμων –και μόνο τοπικής εμβέλειας- τοπικών παραγοντίσκων; Ο πολιτισμός, η παιδεία, οι εκδηλώσεις, ο κόσμος, η Ελλάδα, η Κρήτη, ο νομός, το περιβάλλον, η παιδεία, ο πολιτισμός, ο αθλητισμός είναι που πήγε ο τάδε και τι έκανε ο δείνα που σχετίζεται με τις θέσεις εξουσίας;
Γι’ αυτό σας έχουν σε ανυποληψία: Οι γιορτές των βοσκών, τα φεστιβάλ ταβλιού πέρα στους Πέρα Κάμπους και τα θρησκευτικά κηρύγματα είναι ειδήσεις επειδή συνδέονται με αυτούς που ασκούν εξουσία. Και μετά διαμαρτύρεστε που μας έχουν όλους μαζί γραμμένους οι γείτονες και όσοι δεν γελάνε με αυτά που βλέπουν για δραστηριότητες.
Ασημαντότητες, σκουπίδια, λαμογιά. Όχι τι μας ήρθε με το e-mail και το ταχυδρομείο. Όχι τι μας έστειλε η προπαγάνδα και οι δημόσιες σχέσεις. Όχι τι μας έστειλε ο κάθε πικραμένος. Αλλά τι αποτελεί καρπό σοβαρής έρευνας, κρίσης, ανάλυσης και σύνθεσης πέρα από σκοπιμότητες. Δείξε μου τα δημοσιεύματά σου να σου πω ποιος είσαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου