Συνέχεια σοβαρών παρατηρήσεων…

Μη το άλλο; Εγώ πληρώνω εγώ προλογίζω;
Γράφαμε σε προηγούμενη ανάρτηση για το κύρος… που δίνει ο πρόλογος ενός ειδικού από έναν «ειδικό». Ξεχάσαμε να αναφερθούμε στο άλλο αμετροεπές ανάλογο: Εγώ πληρώνω εγώ προλογίζω.
Στο προκείμενο: Σχεδόν όλοι οι δήμοι της χώρας μας και όλες οι νομαρχίες καμαρώνουν και για … τις εκδόσεις τους. Δηλαδή όχι ακριβώς τις δικές τους, αυτές είναι για ανακύκλωση σχεδόν στο σύνολό τους, αλλά για τις άλλες διαφόρων συγγραφέων και «συγγραφέων» που με χρήματά τους έχουν εκδώσει κατά καιρούς. Στις εκδόσεις αυτές περιλαμβάνονται όχι μόνο στάχτες αλλά και διαμάντια. Υπάρχει λογική να εκδίδονται κάποια γραπτά που δεν θα είχαν τύχη στην αγορά. Η αυτοέκδοση δυστυχώς έχει άλλου είδους προβλήματα και στηρίζεται κυρίως στη δυνατότητα αυτοχρηματοδότησης και στην δυνατότητα διακίνησης τους βιβλίου. Υπάρχουν όμως δουλειές με πάρα πολύ μεγάλη αξία οι οποίες χωρίς τη βοήθεια της αυτοδιοίκησης δεν θα έβλεπαν τυπογραφείο. Ενώ, δηλαδή, έχουν πραγματική αξία για την ιστορία και τον πολιτισμό η έκδοσή τους είναι αντιεμπορική. Κοντά όμως στο βασιλικό ποτίζεται κι η γλάστρα. Μαζί με τα λίγα διαμάντια εκδίδεται και πολλή δευτεράντζα στο πλαίσιο της αποπληρωμής κομματικών, φιλικών και άλλων γραμματίων.
Τι μπορεί κανείς να παρατηρήσει σε σχεδόν όλες τις εκδόσεις αυτές; Προλογίζονται από αυτόν που βάζει τα λεφτά. Το δήμαρχο, το νομάρχη, το δεσπότη και δεν συμμαζεύεται. Αυτός δηλαδή που πληρώνει. Και τι έχει να γράψει αυτός; Τα αυτονόητα: Στο πλαίσιο, του πλαισίου νάμαι κι εγώ. Τι να κάνει ο φουκαράς ο συγγραφέας που έχει πάει γυρεύοντας; Πήγε και παρακάλεσε, γιατί ο παμέγιστος αναγνωρίζει μόνο τις αξίες και τον ανταποδοτικό πολιτισμό των φίλων του. Τα υπόλοιπα είναι φούμαρα.
Σπανίως εκδότης γράφει προλογικό σημείωμα σε έργα που εκδίδει εκτός κι αν έχει ειδικούς λόγους πχ νέα έκδοση κλασικού έργου. Τι να γράψει δηλαδή, το πόσο σημαντικό έργο επιτελούν οι εκδόσεις του ή πόσο μεγάλο είναι το έργο που εκδίδει. Και στο κάτω κάτω εκδότης είναι αυτός, αυτή είναι η δουλειά του, να ξέρει και να διαισθάνεται πιο έργο είναι σημαντικό και πιο όχι. Ο άλλος ο πικραμένος που βγήκε με δαγκωτούς ψήφους που το ξέρει;