Πρωτίστως πνευματική

Χθεσινό δημοσίευμα, το είδαμε σήμερα. Στις γεμάτες κατήφια μέρες που ζούμε μια ηλιαχτίδα αισιόδοξη αλλά και ρεαλιστική. Γράφει λοιπόν ο Θ. Νιάρχος στα ΝΕΑ της Παρασκευής 23 Απριλίου, την ημέρα δηλαδή της προσφυγής μας στο ΔΝΤ, μεταξύ άλλων:
(...)
"Το ηθικό μεγαλείο μιας εποχής υπήρξε πάντα δυσανάλογα αντίθετο με την οικονομική της δυσπραγία. Η ηθική δυσμορφία των ανθρώπων διογκώνεται σε εποχές ευμάρεια, που η προοπτική της μοιάζει μάλιστα ατέρμονη. Ο καθένας μας έχει ζήσει στη ζωή του ένα θαύμα, ή το ζει, έστω κι αν το κατάλαβε ή του πέρασε απαρατήρητο. Γιατί να το υποτιμούμε τόσο πολύ, ώστε οποιαδήποτε στέρηση πρόκειται να υποστούμε να μας τρομάζει ως μπαμπούλας; Πόσο χρεοκοπημένοι χρειάζεται να νοιώθουμε τον εαυτό μας, ώστε να αδυνατούμε να εννοήσουμε πως όσο δυσχαιρέρνουν τα πράγματα, τόσο διευρύνονται οι προϋποθέσεις να φανούμε πραγματικά γενναιόδωροι, ενώ η επάρκεια μας κάνει συχνά μίζερους και τσιγκούνηδες.
Κανείς οικονομικός εγκέφαλος, διεθνής ή εγχώριος, δεν θα μπορούσε να μας τρομοκρατήσει, αν γνώριζε πως υπάρχει μια πνευματική καλλιέργεια που δεν μας επιτρέπει να τον λογαριάζουμε ως τον αποκλειστικό μας σωτήρα. Η περιφρόνηση που θα εισέπραττε, ενώ ασκεί το "λειτούργημά" του, θα τον έκανε προσεκτικότερο. Όταν αναθέτεις τη σωτηρία σου σ' ένα μικρού ή ανύπαρκτου αναστήματος άτομο, που συμβαίνει να έχει αποκτήσει μεγάλο όνομα, θα σε βουλιάξει οπωσδήποτε".
Αυτά και καλό κουράγιο...