... τα ινστιτούτα μας

Ζούμε στη χώρα των ινστιτούτων. Των δημόσιων ινστιτούτων.
"Πληροφορήθηκα χθες", γράφει ο Πρετεντέρης, "ότι η υπό τον Πάγκαλο επιτροπή που έχει αναλάβει να περιορίσει το πάρτι του δηµόσιου τοµέα έχει (προς το παρόν) καταγράψει 13.500 φορείς και οργανισµούς του Δηµοσίου, του ευρύτερου δηµόσιου τοµέα και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Πράγµα που σηµαίνει ότι αντιστοιχεί ένας δηµόσιος φορέας για κάθε 850 Ελληνες - ίσως να είναι και αυτό παγκόσµιο ρεκόρ!

ΚΑΙΤΙ κάνουν τόσοι οργανισµοί; Η πρόχειρη απάντηση είναι ότι δυσκολεύουν τη ζωή µας. Υπάρχει, όµως, µια ακόµη καλύτερη απάντηση αν ρίξουµε µια µατιά στον κατάλογο όσων πρόκειται να συγχωνευθούν ή να καταργηθούν, διότι εκ του καταλόγου προκύπτει τι λειτουργούσε έως τώρα. ΤΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΕ, λοιπόν; ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΕ,ΑΣ πούµε, ένας Ελληνικός Οργανισµός Γάλακτος και Κρέατος, αλλά και µια Εθνική Επιτροπή Γάλακτος Ελλάδος" (...)

ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΑΝ ΕΠΙΣΗΣ ένα Εθνικό Ιδρυµα Αγροτικής Ερευνας, ένα Ινστιτούτο Γεωπονικής Ερευνας, ένα Μπενάκειο Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο, αλλά και ένα Κονιάρειο Ινστιτούτο Εσπεριδοειδών Κορινθίας - προσοχή παρακαλώ: µόνο Κορινθίας... Αν καµιά πορτοκαλιά ακουµπούσε στην Αχαΐα θα υπαγόταν προφανώς σε άλλο Ινστιτούτο!

ΑΥΤΑΤΑ αναφέρω ενδεικτικά. Και υπάρχει άνθρωπος που να αναρωτιέται γιατί χρεοκόπησε µια χώρα που είχε έναν δηµόσιο φορέα για κάθε 850 κατοίκους, αλλά κι ένα ινστιτούτο µόνο για τα εσπεριδοειδή της Κορινθίας; Δεν νοµίζω.

ΥΠΑΡΧΕΙ,ΔΗΛΑΔΗ, άνθρωπος που να πιστεύει ότι όλοι αυτοί οι οργανισµοί είχαν άλλη χρησιµότητα από τον διορισµό των εκάστοτε ηµετέρων σε διοικητικά συµβούλια και των παιδιών τους σε γραφεία; Δεν πιστεύω.

Ο,ΤΙ ΚΙ αν νοµίζουµε κι ό,τι κι αν πιστεύουµε, όµως, αυτή είναι η πραγµατικότητα που οδήγησε τη χώρα εδώ που βρίσκεται σήµερα. Και δεν ξέρω για ποιο πράγµα πρέπει να ντρεπόµαστε περισσότερο. Επειδή καταντήσαµε οι ζήτουλες της οικουµένης ή επειδή αφήναµε τόσα χρόνια αυτό το τέρας να υπάρχει και να τρώει τις σάρκες µας;" (από τα ΝΕΑ της 28ης Απριλίου).